چاره ای نیست: مزارع خطرناک برش های نیشکر هندی فقیر

اورمیلا اوهال در 13 سالگی عروس شد. هر چه زودتر ازدواج کرد، سریعتر می‌توانست در مزارع نیشکر پول دربیاورد، جایی که اجراکنندگان ترجیح می‌دادند زوج‌ها را استخدام کنند - یکی برای خرد کردن، دیگری برای بار کردن عصا در کامیون‌ها.

در طول یک روز کاری 14 ساعته در هوای راکد و خشک کمربند قند هند، اوئال یک بسته نی 50 پوندی به بلندی هیکل شکننده خود را در کامیونی بار کرد. تعادلش را از دست داد و افتاد و کشاله ران و ستون فقراتش را له کرد. او و همسرش چاره ای جز قرض گرفتن 2000 دلار از پیمانکار خود برای پرداخت هزینه عمل نداشتند، دو برابر مبلغی که زوج در 6 ماه به دست می آوردند.

آن روز ژانویه در ایالت ماهاراشترا، اوول را لنگان لنگان ترک کرد. هنگام نشستن نمی تواند پاهای خود را خم کند. بدن شکسته اش آرزوی استراحت دارد، اما مانند صدها هزار سرخپوست مستاصل روستایی دیگر، باید به مزارع قند برود.

اوال، 23 ساله، که بدهی او هنوز پرداخت نشده است، گفت: "من چاره ای ندارم." «می‌نشینم و دسته‌های نی را می‌پیچم. تمام تلاشم را می کنم تا به شوهرم کمک کنم. مسکن می خورم اگر نروم کارش را از دست می دهد.»

وابستگی جغد به نیشکر بر اساس طراحی است. برای تغذیه به کارگران مهاجر ارزان قیمت و با کارکرد آسان نیاز است صنعت شکر هند با 1.7 میلیارد دلار، دومین کشور بزرگ تنها در برزیل است. با اعطای وام و پرداخت پیش پرداخت به کارگران برای سهمیه‌های برداشت اغلب غیرواقعی، پیمانکاران به طور مؤثری برش‌کنندگان نیشکر را در چرخه‌های کار بسته به دست می‌آورند.

دستگاه های برش نیشکر در شمال هند.

(بخش MN / برای تایمز)

زنان بار سنگین این ترتیب بی رحمانه را تحمل می کنند. بسیاری در حین کار، در فشار بی پایان برای تولید بیشتر زخمی می شوند. آنها در نزدیکی مزارع در بدبختی زندگی می کنند، بدون دسترسی به توالت. عفونت ها و بیماری ها شایع هستند. تا زمان سرکوب اخیر دولت، هزاران زن نیشکر برش توسط پزشکان غارتگر برای انجام هیسترکتومی های غیر ضروری از نظر پزشکی گمراه شدند. به آنها گفته شد که قاعدگی باعث کاهش بهره وری آنها می شود.

مانیشا توکل، یک فعال Beed که برای بهبود شرایط مزرعه کار می کند، گفت: «کارگران در یک کلبه یونجه و برزنت موقت زندگی می کنند. «آنها در هوای آزاد آشپزی می کنند، حمام می کنند و زیر آسمان آزاد استراحت می کنند. زنان چگونه باید کنار بیایند؟»

مشکلات برای نسل ها وجود داشته است. والدین اوئل مانند شوهرش نی‌تراش بودند. مادرشوهرش، سوجار اول، سال‌ها را در مزارع گذراند، خمیده، ساقه‌ها را با قمه‌ها می‌کوبید، سپس قفسه‌ها را روی سرش متعادل می‌کرد تا آن‌ها را در کامیون‌ها بار کند. فشار برای دریافت دستمزد روزانه باعث شد که او تمایلی به استراحت نداشته باشد. او مزارع بی امان را عامل سه سقط جنین می داند.

کلبه های بداهه برای برش نیشکر در غرب ماهاراشترا.

(بخش MN / برای تایمز)

سوجار اوهال گفت: «تا جایی که می‌توانستم دوام آوردم، زیرا قبلاً پیشروی کرده بودیم. زمانی که پول را پیشاپیش قبول کردید، در اختیار مجریان قرار می گیرید».

سوجار اوهال، که اکنون 45 سال دارد، اولین فرزندش را در یک چمنزار کوچک در مزرعه‌ای به دنیا آورد که توسط همکارهای برش احاطه شده بود. او 12 روز بعد به سر کار بازگشت.

مانند بسیاری از خانواده‌های کشاورز، جغدها جذب نیشکر شدند زیرا کشاورزی به تنهایی دیگر نمی‌توانست آن‌ها را حفظ کند. کودها، آفت کش ها و دانه ها غیر قابل دسترس شده اند. تغییرات آب و هوایی باعث سیل، خشکسالی و موج گرما شده است که محصولات کشاورزی را ویران می کند. افزایش ناامیدی باعث می شود که هزاران کشاورز هر ساله بر اثر خودکشی جان خود را از دست بدهند. همه گیری کووید-19 تنها چشم انداز 800 میلیون نفری هند در روستاهای هند را بدتر کرده است.

نیشکر در یک کامیون در غرب ماهاراشترا بارگیری می شود.

(بخش MN / برای تایمز)

سوجار اوهال گفت: «در بهترین حالت، می‌توانیم امیدوار باشیم که غذای کافی برای خودکفایی تولید کنیم. اما از کجا پولمان را بیاوریم؟ برای پرداخت شهریه مدرسه فرزندانتان به پول نیاز دارید. وقتی کسی مریض می شود به پول نیاز دارید. بریدن نی تنها منبع پول ماست.»

سلامتی ضعیف سوجار اوهال این روزها مانع از پیوستن او به کوچ پاییزی به مزارع قند شده است - خداحافظی پر از اشک برای کودکانی که در حال بازگشت با گاری تراکتوری با والدین جوان خود خداحافظی می کنند و آهنگ های محلی مراتی یا ملودی های فیلم های قدیمی هندی را به صدا در می آورند. .

وقتی کارگران رفتند، در روستای کاتودا، درست در شرق بید، تعداد کمی باقی ماندند. کابینت ها و درها با قفل قفل می شوند. جاده های خاکی خالی می ماند سوجار اووال روز خود را با سالمندان، افراد ناتوان و تعداد انگشت شماری از کودکان می گذراند. سکوت تنها با صدای جیک پرندگان یا نسیم داغی که برگ ها را به هم می زند شکسته است.

یکی از روستائیانی که کاتودا را به مقصد مزرعه ترک کرد، لاتا واگمار بود که بیشتر عمر خود را با نیشکر کار کرد. چهار سال پس از ازدواج در 13 سالگی، وگامره در مزرعه ای بود که صدای جیغی شنید. یکی از همکاران متوجه شد که دختر 5 ماهه Waghmare زیر تراکتور له شده بود. مجری او را مجبور کرد که روز بعد به سر کار بازگردد.

واگمار، که مانند اکثر مادرانی که عصا را می برند، چاره ای جز رها کردن فرزندش در نزدیکی محل کارش نداشت، گفت: "او به من فرصتی برای غصه خوردن نداد." تا به امروز خودم را به خاطر اتفاقی که برای دخترم افتاده سرزنش می کنم.

وغمره که اکنون 32 سال دارد، سه فرزند دیگر داشت. پس از تولد دومی 12 سال پیش، یک پزشک او را به انجام هیسترکتومی به دلایل پزشکی مشکوک متقاعد کرد. Waghmare موافقت کرد و معتقد بود که این به او اجازه می دهد مدت بیشتری کار کند. هرگز در مورد عوارض جانبی احتمالی - نوسانات خلقی، سرگیجه - که تا به امروز او را آزار می دهد هشدار داده نشد.

لاتا واگمار در دهکده اش. دختر 5 ماهه او در مزارع قند بر اثر تراکتور له شد.

(بخش MN / برای تایمز)

او گفت: «من کاری را انجام دادم که در آن زمان فکر می کردم برای بقای ما مهم است. «اگر کارآمد نباشید، دستمزد دریافت نمی کنید. من به دلیل دردهای قاعدگی نمی توانستم عقب بیفتم. در جاهای نیشکر توالت نداشتیم.»

قانونگذاران محلی تلاش کرده اند شرایط را بهبود بخشند و برخی از کارگران به اتحادیه ها پیوسته اند. اما هیچ اصلاحات قابل توجهی این صنعت را تغییر نداده است. از آنجایی که کار آنها غیررسمی است، برش دهندگان نیشکر مشمول قوانین حداقل دستمزد نیستند و واجد شرایط دریافت مزایای تامین اجتماعی نیستند.

هند بزرگترین مصرف کننده شکر در جهان است و آن را به یک تجارت بزرگ برای به اصطلاح بارون ها تبدیل می کند که بر تجارت مسلط هستند. اینها شامل اعضای نخبگان سیاسی هند می‌شود که سود آنها توسط سیاست‌های دولت برای جلوگیری از تغییرات بی‌ثبات در قیمت‌های عمده‌فروشی کالاها تضمین می‌شود. فعالان می گویند که استفاده بارون های شکر از پیمانکاران خارجی برای استخدام دستگاه های نیشکر، توهم دیوار محافظی را بین آنها و شرایط کاری بدی که بر کارگران مهاجر تحمیل شده است، ایجاد می کند.

آشوک تنج، یکی از مدافعان کارگران مستقر در بیید، گفت: «آنها چنین سودهای بزرگی به دست می آورند، اما به کار برش های نیشکر ادامه می دهند. «حداقل کاری که می توانند انجام دهند این است که دستمزد مناسبی به آنها بپردازند و شرایط اولیه را در محل کار فراهم کنند.

یک کامیون پر از نیشکر.

(بخش MN / برای تایمز)

Hanumant Munde، یک پیمانکار مستقر در Bied، گفت که کارخانه های قند در شرایط بد کاری مقصر هستند. او گفت که شغل او محدود به جذب نیروی کافی و پرداخت پیش پرداخت است.

مونده گفت: تسهیلات باید توسط کارخانه قند تامین شود. «در برخی موارد آب می‌گیرند، اما من ندیده‌ام که کسی برای کارگران سرویس بهداشتی تهیه کند. آنها باید در میدان راه بروند. سال‌هاست که همین‌طور است.»

امپراکاش بابارائو کادو، وزیر کار ماهاراشترا، به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداد.

مطالعه‌ای که سال گذشته توسط مکام، ائتلافی از سازمان‌های زنان و حامیان سلامت منتشر شد، نشان داد که 44 درصد از زنان نیشکر در محل کار به آب دسترسی ندارند، 99 درصد به توالت و 86 درصد دسترسی ندارند. به برق نزدیک به 20 درصد از پاسخ دهندگان می گویند که در مزارع قند زایمان کرده اند و بیش از 10 درصد می گویند که در فصل چمن زنی سقط جنین کرده اند. حدود 3 درصد می گویند که نوعی از آزار جنسی را در محل کار تجربه کرده اند.

اورمیلا اوهال و همسرش کریشنا اوهال اکنون در غرب ماهاراشترا، 250 مایلی خانه خود در کاتودا، بازگشته اند. این اولین فصل چمن زنی او پس از مصدومیت است. هنگامی که او نیاز به تسکین دارد، باید به اعماق میدان برود تا خلوت پیدا کند. او از سر خوردن و تشدید مصدومیت خود در طول انتقال می ترسد، سپس نگران فاصله تا نزدیکترین کلینیک و اینکه پیمانکارش چقدر اهمیت نمی دهد که مشکلی پیش بیاید. با وجود همه اینها، ماندن در کاتد هرگز یک گزینه نبود. کشاورزی خطر بسیار زیادی دارد.

او گفت: "شما ماه ها روی زمین خود سخت کار می کنید و بعد از یک طوفان تگرگ 20 دقیقه ای همه چیز را می توان از بین برد."

یک کارگر بسته سنگین نیشکر را حمل می کند.

(بخش MN / برای تایمز)

احساس سرنوشت‌گرایی در اووال، مادر دو فرزند وجود دارد. او هیچ راه دیگری برای زندگی بلد نبود. بریدن نیشکر او را با بدهی سنگین می کند، اما به اندازه کافی برای خانواده اش فراهم می کند تا بخورند.

او گفت: «هر اتفاقی بیفتد، فکر نمی‌کنم هرگز بتوانیم از مزارع نیشکر فرار کنیم.»

خبرنگار ویژه Parth MN از پیرسون، نویسنده کارکنان Beed و Times از سنگاپور گزارش داد.