شرکت ملی پتروشیمی

شرکت ملی پتروشیمی (NPC) (فارسی: شرکت ملی صنایع پتروشیمی) ، تابعه وزارت نفت ایران ، متعلق به دولت جمهوری اسلامی ایران است. این مسئول توسعه و بهره برداری از بخش پتروشیمی کشور است. NPC با تأسیس یک کارخانه کود کوچک در شیراز که در سال 1964 تأسیس شد ، فعالیت خود را آغاز کرد. امروز ، NPC دومین تولید کننده و صادر کننده بزرگ پتروشیمی ها در خاورمیانه است. در طی این سالها ، نه تنها دامنه و حجم محصولات خود را گسترش داده ، بلکه همچنین شرکت پترول شیمی در مناطقی مانند تحقیق و توسعه برای دستیابی به خودکفایی بیشتر اقدام کرده است. دو منطقه ویژه اقتصادی در سواحل شمالی خلیج فارس ایجاد شده است تا محل پروژه جدید NPC باشد. این دو منطقه از دسترسی خوبی به مواد اولیه ، امکانات زیرساختی ، بازارهای محلی و بین المللی و نیروی انسانی ماهر برخوردار هستند. علیرغم فشارهایی که بر جمهوری اسلامی بر سر برنامه هسته ای خود وارد کرده است ، تهران انتظار دارد که از 5.5 میلیارد دلار در سال 2007 به کل حدود 9 میلیارد دلار در سال 2008 افزایش صادرات پتروشیمی داشته باشد. [1] برنامه چهار ساله پنج ساله (10-10-2005) خواستار گسترش چهار برابری تولید پتروشیمی به 56 میلیون تن در سال است. [2] همچنین مشاهده کنید: تاریخ اقتصادی ایران صنعت پتروشیمی ایران به سال 1963 باز می گردد. اولین مجتمع پتروشیمی برای تولید کود از آن آغاز شد. در سال 1977 (به عنوان توسعه اولیه در صنعت پتروشیمی ایران در نظر گرفته شد) رازی ، آبادان ، خارگ ، فارابی ، بندر امام ، مرحله تکمیلی شیراز و ایران-کربن واحدهای پتروشیمی اهواز در آن سال به بهره برداری رسید. قبل از انقلاب ایران ، اولین عملیات مهم پتروشیمی در ایران مجتمع پتروشیمی شیراز بود که تا سال 1979 امکاناتی را داشت که می توانست ظرفیت تولید سالانه اوره را 500000 تن ، اسید نیتریک به 200000 تن و نیترات آمونیاک را 250،000 تن افزایش دهد. در حالی که بزرگترین کارخانه پتروشیمی در ایران قبل از انقلاب کارخانه پتروشیمی آبادان بود که تا سال 1976 بیش از 100000 تن پی وی سی ، 12000 تن دودسیل بنزن و 24000 تن هیدروکسید سدیم تولید کرد. [3] [4] ایران از تولید 5 میلیون تن انرژی هیدروکربن ، ارزش میلیارد ها برای اقتصاد ایران و به کار بردن ده ها هزار کارگر داخلی و خارجی پیشی گرفته بود. [5] دولت ایران در سال 1977 تخمین زد كه تا سال 1985 ایران 10٪ از كل تولیدات پتروشیمی جهان را تأمین خواهد كرد. [6] مجتمع پتروشیمی بندر امام خمینی (ره). سایر سرمایه گذاری های بزرگ که پیش از انقلاب برنامه ریزی شده بود ، شامل خط لوله دوم ترانسفر ایران و اتحاد جماهیر شوروی برای گاز طبیعی به نام ایگات -2 به ارزش 2 میلیارد بود ، علاوه بر این یک کارخانه تولید متانول در کارخانه پتروشیمی خارگ (سرمایه گذاری مشترک با آموکو) معروف به تولید بیش از 250،000 تن گوگرد در سال و شرکت ایران کربن (سرمایه گذاری مشترک با شرکت Cabot) بزرگترین تولید کننده کربن و لاستیک سیاه در خاورمیانه است. [7] [8] [9] [10] بزرگترین کارخانه پتروشیمی و کود در جهان ، سرمایه گذاری مشترک بین دولت ایران و کنگلومرای ژاپنی میتسویی قرار بود در شهر بندر شاه شاهپور ، در کنار خلیج فارس ساخته شود. تا سال 1979 این مجموعه نیمه تمام شد و با هزینه 3/3 میلیارد دلار (1979 دلار) طرح ریزی شد. [11] [12] مدیر کارخانه قرار بود م. آروین باشد که سابقاً گیاهان شیراز و آبادان را اداره می کرد. [13] به دلیل درگیر شدن در جنگ تحمیلی ، توسعه صنعت نفت ایران کمترین میزان رشد را از سال 1979 تا 1989 تجربه کرد. در سال 1989 محصولات پتروشیمی کشور به 2.4 میلیون تن در سال رسید. از سال 1989 تا 1999 صنعت پتروشیمی شروع به بازسازی و احیای مجدد کرد. مجتمع های پتروشیمی اصفهان ، اراک ، خراسان ، ارومیه و تبریز ساخته شده و مجتمع پتروشیمی بندر امام نیز توسعه یافته است. این اتفاق در پایان برنامه توسعه دوم کشور (2001-2001) رخ داد و محصولات پتروشیمی کشور از 12 میلیون تن در سال فراتر رفت. دوره چهارم (2011 - 2006) - به نام دوره ثبات و رشد ناگهانی - از سال 1999 آغاز شد و تاکنون ادامه دارد. تعداد تأسیسات پتروشیمی در دوره پس از انقلاب پس از انقلاب اسلامی به 39 مورد افزایش یافت و از 6 مورد در سال 1978 ، این میزان تولید را در سال 2005 به 15.8 میلیون تن و در سال 2010 بیش از 40 میلیون تن رساند. [14] سایت های تولیدی در نوری (برزویه) ، پارس ، جم ، زاگرس ، پردیس و مهر محصولات پتروشیمی و پلیمری تولید می کنند. [15] در سال 2016 ، صنعت پتروشیمی ایران حداقل 15 تصادف را تجربه کرد که احتمالاً مربوط به حملات سایبری بود. [16]