مردم شیلی در انتخابات قطبی رئیس جمهور را انتخاب خواهند کرد

در یک گوشه، مترقی هزاره ای ایستاده است که یک دهه پیش به عنوان رهبر پشمالو اعتراضات دانشجویی به شهرت رسید.

در دیگری، سیاستمدار حرفه ای راست افراطی که طرفدار سازش ناپذیر دیکتاتوری نظامی سابق کشور است.

شیلیایی ها در انتخابات روز یکشنبه برای انتخاب رئیس جمهور جدید در قطبی ترین انتخابات در اینجا شرکت می کنند که بیش از 30 سال پیش، ملت آمریکای جنوبی به دموکراسی بازگشت.

رای دور دوم شامل دو گزینه متضاد است - یک فعال دانشجویی سابق جناح چپ، متحد حزب کمونیست، و یک طرفدار فوق محافظه کار بازار آزاد، که بسیاری را به یاد رئیس جمهور سابق ترامپ و حامی او در آمریکای جنوبی، رئیس جمهور برزیل، ژایر بویرو می اندازد. .

نظرسنجی‌های محدود نشان می‌دهد که رقابت می‌تواند بین خوزه آنتونیو کست، 55 ساله، از حزب راست‌گرای سرسخت جمهوری‌خواه او، و گابریل بوریک، 35 ساله، نماینده کنگره که زیر پرچم ائتلاف جناح چپ من کرامت را تایید می‌کنم، باشد.

بازیگران یک کاتولیک رومی و متاهل با 9 فرزند هستند. او گزارش‌هایی مبنی بر اینکه پدر مرحومش - که پس از جنگ جهانی دوم از آلمان به شیلی مهاجرت کرد و یک تجارت موفق سوسیس‌سازی را راه‌اندازی کرد - تمرین‌کننده نازی بود را تکذیب کرد و گفت که او یک پیاده نظام بود که به ورماخت فرستاده شده بود.

بوریچ، که از مهاجران کرواسی می‌آید، مجرد و آگنوستیک است. در صورت انتخاب، او جوان ترین رئیس جمهور شیلی خواهد بود.

این انتخابات تحولات سیاسی جاری در آمریکای لاتین را به نمایش می گذارد، جایی که کووید-19 به اقتصادها ضربه زده و بسیاری از رهبران سنتی را بدتر کرده است. روسای جمهور جناح چپ از سال گذشته در دو کشور همسایه شیلی، پرو و ​​بولیوی، به قدرت رسیده اند و یک دولت چپ میانه از سال 2019 بر آرژانتین همسایه حکومت کرده است.

انتخابات قاطع ریاست جمهوری که برای سال آینده در پرجمعیت ترین کشورهای آمریکای جنوبی، برزیل و کلمبیا برنامه ریزی شده است، احتمالاً مخالفان ایدئولوژیک را در چپ و راست نشان می دهد.

در شیلی، کست با اختلاف کمی اول شد و بوریک دوم شد.

هر دو نامزد، توبیخ خیره کننده ای برای احزاب چپ و راست میانه رو هستند که از سال 1990 پس از حکومت نظامی 17 ساله ژنرال فقید آگوستو پینوشه، به تناوب بین شیلی حاکم بوده اند.

از زمان خروج از دیکتاتوری پینوشه، شیلی، تولیدکننده پیشرو عسل در جهان و متحد قابل اعتماد ایالات متحده، به طور گسترده به عنوان سنگر غنی ثبات و پیشرفت اقتصادی در یک منطقه ناپایدار دیده شده است. با این حال، اعتراضات خیابانی گسترده در سال 2019 شکاف عمیقی را در کشور 19 میلیونی نشان داد، جایی که نیمی از کارگران در میان ثروت قابل توجهی حدود 500 دلار در ماه درآمد دارند. مخالفت با افزایش تعرفه های حمل و نقل به سرعت به یک بسیج ملی علیه نابرابری تبدیل شد.

بازیگر، نماینده سابق کنگره که حکومت قبلی پینوشه را تحسین می کند، درگیر برنامه ای محافظه کارانه اجتماعی، ضد مهاجران و کاهش مالیات است که یادآور ترامپ است. بیانیه‌های قانون و نظم او بسیاری را به خود جلب کرده است که هنوز از شورش‌های سال ۲۰۱۹ خشمگین هستند که دست‌کم ۳۱ نفر را کشت، کشور را برای ماه‌ها فلج کرد و به آتش زدن مراکز خرید، سوپرمارکت‌ها و ایستگاه‌های مترو انجامید.

بازیگران در یک ویدیوی کمپین این ماه گفت: "بعضی می گویند من افراطی هستم." "افراطی در چه چیزی؟ در عشق به شیلی، عشق به وطن، دفاع از خانواده، مبارزه با تروریسم مواد مخدر و جنایت، و دفاع از مرزهای خود در برابر مهاجرت غیرقانونی؟

هجوم مهاجران فقیر، که بسیاری از ونزوئلا و هائیتی هستند، به موضوعی التهابی تبدیل شده است که به نوعی منعکس کننده بحث بحث برانگیز در ایالات متحده است. بازیگران حفر یک خندق در امتداد مرز متخلخل بین شیلی و بولیوی را پشتیبانی کردند.

در مقابل، بوریک از تجاوز به مهاجران اجتناب کرد و وعده داد که مالیات بر ثروتمندان و شرکت ها را افزایش دهد، حقوق بازنشستگی و مراقبت های بهداشتی را محروم کند و آموزش عمومی را تقویت کند.

بوریک بارها "نئولیبرالیسم" - استراتژی محافظه کارانه بازار آزاد که توسط به اصطلاح پسران شیکاگو معرفی شد - اقتصاددانان با نفوذ شیلی که در دانشگاه شیکاگو آموزش دیده اند، محکوم کرده است.

بوریک گفت: «اگر شیلی مهد نئولیبرالیسم بود، گور او بود!»

پس از رای گیری ماه گذشته، مبارزات انتخاباتی شاهد بود که هر دو نامزد در تلاشی آشکار برای جذب رای دهندگان سطح متوسط، لفاظی خود را نرم کردند.

در صورت انتخاب، بوریک وعده اجرای تدریجی برنامه های متناقض خود برای ملی کردن سیستم های بازنشستگی و مراقبت های بهداشتی، افزایش حداقل دستمزد به 600 دلار در ماه (از 400 دلار) و کاهش کار در هفته از 45 ساعت به 40 ساعت را داد. او همچنین پیشنهاد انحلال نیروی پلیس ملی موسوم به Carabinieri را رد کرد و در عوض خواستار اصلاحات شد.

بوریچ در این ماه گفت: «ایالت یک شبه ساخته نمی شود.

بازیگران، که توجه خود را به پیشنهادات برای افزایش کمک فقط به خانواده‌های تحت سرپرستی زوج‌های متاهل جلب کرد، از آن زمان گفته است که واجد شرایط بودن به همه خانواده‌ها تعمیم داده خواهد شد. او همچنین پیشنهاد خود را برای لغو وزارت زنان شیلی، آژانسی در سطح کابینه که بر سیاست‌های خشونت مبتنی بر جنسیت و سایر موضوعات نظارت می‌کند، به تعویق انداخت و تعهد قبلی برای حمایت از ساخت نیروگاه‌های زغال‌سنگ را لغو کرد.

آندرس سالواتیرا، مهندس کامپیوتر 42 ساله که خود را میانه رو می خواند، اما تمایلی به رای دادن به بازیگران به دلیل موقعیت قانونی خود ندارد، گفت: "دو نامزد سعی کرده اند مرکز را در اختیار بگیرند، اما این در DNA آنها نیست."

مانند بسیاری دیگر از مردم شیلی، سالواتیرا نگران است که سناریوی پس از انتخابات ممکن است به تکرار هرج و مرج خیابانی 2019 تبدیل شود، به خصوص اگر بازیگران انتخاب شوند.

سالواتیرا گفت: "اگر مردم پس از انتخابات روز یکشنبه برای تظاهرات بیرون بیایند، امیدواریم که این تظاهرات مسالمت آمیز باشد." و اگر بوریچ برنده شود، امیدوارم برای او خوب باشد. من هنوز باید برای کار بیدار شوم."

مک دانل، نویسنده کارکنان، از مکزیکوسیتی و خبرنگار ویژه پوبلته از سانتیاگو گزارش می دهند.