ستون: بایدن می خواهد بر چین تمرکز کند. پوتین ایده دیگری دارد

پرزیدنت بایدن 10 ماه پیش با دو اولویت اصلی سیاست خارجی وارد کاخ سفید شد: او می خواست اتحادهایی را که سلفش شکسته بود بازگرداند و می خواست بر رقابت ایالات متحده با چین تمرکز کند.

تاریخ و سایر قدرت های بزرگ همیشه با پروژه های بزرگ روسای جمهور همکاری نمی کنند.

خطرناک ترین بحران بین المللی در حال حاضر از آسیا نیست، بلکه از یک دشمن سنتی تر، ولادیمیر پوتین روسیه سرچشمه می گیرد.

بایدن چاره ای جز رویارویی با چالش پوتین ندارد - و مخالفان جمهوری خواه او می توانند منافع ایالات متحده را دنبال کنند اگر از ابزارهای مورد نیاز رئیس جمهور دریغ نکنند.

هدف پوتین، که مستقیماً و اغلب بیان می‌کرد، بازگرداندن قدرت روسیه بر امپراتوری بود که در سال 1991، زمانی که اتحاد جماهیر شوروی فروپاشید، از دست داد. هدف فوری آن این است که گسترش ناتو، ائتلاف نظامی تحت رهبری ایالات متحده، را به مرزهای غربی روسیه تبدیل کند.

پوتین دارایی‌هایی دارد: اقتصاد به‌طور شگفت‌انگیزی قوی با درآمدهای نفتی فزاینده، کنترل بیشتر منابع گاز طبیعی اروپا، ارتشی ماهر در جنگ‌های مخفیانه، و بی‌رحمی برای اقدام وحشیانه در مواقعی که مناسب باشد.

در ماه‌های اخیر، او به کشورهای همسایه، از جمله لهستان و سه جمهوری کوچک بالتیک، که همگی اعضای ناتو هستند، هشدار داده است که ادغام آنها در این ائتلاف را اقدامی خصمانه می‌داند.

او از بلاروس، نزدیکترین متحدش، حمایت کرد، زمانی که دیکتاتور آن بدبینانه مهاجران نگون بخت را از خاورمیانه آورد، آنها را با اتوبوس به مرز خود منتقل کرد و از کشور همسایه لهستان خواست که آنها را به عنوان پناهنده بپذیرد.

پوتین در تهدیدآمیزترین اقدام خود، بیش از 90000 سرباز را به مرزهای اوکراین منتقل کرد، جمهوری شوروی سابق که او در سال 2014 برای تصرف شبه جزیره کریمه به آن حمله کرد.

خطر تهاجم تمام عیار، ایالات متحده و متحدانش را به حالت پیشگیری از بحران انداخته است.

وزیر دفاع لوید جی. آستین سوم در اوایل این ماه میزبان وزیر دفاع اوکراین در پنتاگون بود و قایق ها را به گارد ساحلی نیروی دریایی کی یف تحویل داد. مقامات انگلیسی می گویند که در حال آماده سازی 600 سرباز برای اعزام به اوکراین هستند. امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه گفت که کشورش از تمامیت ارضی اوکراین محافظت خواهد کرد.

اما ظاهراً همه آنها از اعلام آمادگی برای جنگیدن برای اوکراین دست برداشته اند - زیرا اینطور نیست.

پوتین، در مقابل، اتحاد کی یف با غرب را یک تهدید مستقیم می بیند.

او اغلب گفته است که روس‌ها و اوکراینی‌ها «یک ملت» هستند و در صورت عدم پیوستن دو کشور باید شرکای نزدیکی باشند.

و او مدتهاست هشدار داده است که عضویت در ناتو یک "خط قرمز" برای اوکراین است. (سازمان پیمان آتلانتیک شمالی به اوکراین گفت که می تواند برای عضویت درخواست دهد، اما با دقت شروع روند رسمی را به تعویق انداخت.)

پوتین در ماه های اخیر به خط قرمز خود نزدیک شده است. اوایل این ماه، او پیشنهاد کرد که هرگونه حضور ناتو در اوکراین، از جمله کمک نظامی و آموزش، می تواند از مرز عبور کند.

برای پوتین، مشاوران و تجهیزات ناتو به تدریج اوکراین را به یک ماهواره واقعی اتحاد غرب تبدیل می کنند. او کاملاً درست نیست.

کارشناسان روسیه می گویند که او احتمالاً نمی خواهد به تمام اوکراین حمله کند - اقدامی که از نظر نظامی، اقتصادی و دیپلماتیک پرهزینه خواهد بود - به همان اندازه که می خواهد جلوی انحراف این کشور به غرب را بگیرد.

فیونا هیل، یکی از مقامات شورای امنیت ملی در دولت ترامپ هفته گذشته به من گفت: پوتین نمی‌خواهد اوکراین با ناتو تعامل داشته باشد. او می‌خواهد اوکراین کاملاً بی‌طرف باشد.

هیل افزود: «او در حال آزمایش ماست. او منتظر است ببیند همه چه واکنشی نشان خواهند داد. اگر واکنش به اندازه کافی قوی وجود داشته باشد، او می تواند عقب نشینی کند. هرچه پاسخ ما ملایم تر باشد، احتمال از بین رفتن آن بیشتر است."

بنابراین، ایالات متحده و متحدانش با ارسال هشدارهای عمومی و پیام های خصوصی در مورد عواقب تهاجم، تلاش می کنند پوتین را از ورود به جنگ باز دارند.

آنچه آنها بیش از همه به آن نیاز دارند این است که به اجماع عمومی بر سر تحریم های خاصی که در صورت خصومت های روسیه اعمال می کنند، برسند. اما کشورهای اروپایی که اقتصاد آنها بیشتر از ما با مسکو مرتبط است، تمایلی به تعهد ندارند.

هیل گفت: «این آزمونی برای توانایی ما برای مشارکت در اقدام جمعی است.

دومین قدم مفید پیشنهاد بایدن برای بحث در مورد این موضوع است. پوتین دوست دارد به عنوان رهبر یک ابرقدرت جدی گرفته شود.

رئیس‌جمهور نباید به خواسته‌های پوتین از کشورهای غربی برای محدود کردن کمک‌های نظامی به کیف بپیوندد، اما می‌تواند روشن کند که این کمک‌ها فقط برای اهداف دفاعی است و این بدان معنا نیست که اوکراین به عضویت ناتو نزدیک‌تر خواهد شد.

یک قدم دیگر: جمهوری خواهان سنا باید محاصره نامزدهای بایدن برای سفیران را لغو کنند. ایالات متحده در لهستان، فرانسه یا آلمان سفیر ندارد زیرا سناتورهای تد کروز از تگزاس و جاش هاولی از میسوری مانع از تایید آنها شدند. از زمانی که ترامپ در سال 2019 ماری جووانوویچ را برکنار کرد، هیچ سفیری در اوکراین وجود نداشته است. مقامات می گویند که بایدن کسی را برای این پست به دلیل محاصره معرفی نکرده است.

هیل گفت: «اگر سفیر نداشته باشیم، نمی‌توانیم همکاران خود را در شرایط بحرانی تحت فشار قرار دهیم. دیپلمات های رده پایین "قدرت یکسانی ندارند."

در اینجا یک درس گسترده تر برای رئیس جمهور و دستیارانش وجود دارد: ایالات متحده هنوز تنها ابرقدرت با منافع، نفوذ و متحدان در هر گوشه از جهان است. آنها این تجمل را ندارند که انتخاب کنند بحران بعدی از کجا خواهد آمد. یکی از آزمون های قدرت بزرگ این است که آیا رهبران آن می توانند همزمان راه بروند و آدامس بجوند.