با افزایش خطر اخراج، پناهجویان افغان به ایران سرازیر می شوند

جمال پاپولی بر خلاف بسیاری از هموطنان خود، با به قدرت رسیدن طالبان در ماه اوت، نگران ماندن در افغانستان نبود. پاپولی سال‌ها پیش وطن خود را ترک کرده بود تا اینجا در همسایگی ایران، درست خارج از تهران، یک مغازه سنگ‌تراشی راه اندازی کند.

اما آنچه پدر دو فرزند 30 ساله این روزها احساس می کند به جای آرامش، ترس است. او به عنوان یکی از صدها هزار افغانی بدون مدرک در کشور، از افتادن در دام پاکسازی فزاینده ایرانیان و بازگرداندن به وطن خود می ترسد، جایی که سرنوشت نامعلومی در انتظار اوست - به ویژه برای او به عنوان یک قومی ازبک در پشتون-. بر جامعه تحت سلطه طالبان حاکم بود.

پس از تمام دفعات قبلی که پاپولی دستگیر و تبعید شده بود، او به سادگی منتظر ماند تا بتواند دوباره دزدکی وارد شود. اما رژیم جدید افغانستان و تشدید تلاش‌های ایران برای سفت‌تر کردن مرزها به این معنی است که دیگر گزینه‌ای قابل اجرا نیست.

«به همین دلیل است. پاپولی گفت که اگر دوباره دستگیر شوم، در پاسگاه مرزی به طالبان تحویل داده می‌شوم که نتیجه‌ای «غیرقابل تصور» است.

"من چاره ای ندارم جز اینکه پولی به دست بیاورم و خودم از اینجا بروم. ... ترجیح می دهم در راه آلمان بمیرم تا اینکه به طالبان تبعید شوم.

مصیبت پاپولی تغییر دیگری از واقعیت‌های سیاسی حاکم را پس از بازگشت غافلگیرکننده طالبان به افغانستان، 20 سال پس از اولین تلاش این گروه رادیکال از سال 1996 تا 2001 نشان می‌دهد. در حالی که افراد بی‌شماری همچنان به دنبال راه‌هایی برای فرار از کشور هستند، بسیاری از بیش از 3 میلیون افغانی هستند. که قبلاً پناهگاه امن‌تری در ایران پیدا کرده‌اند، با ترس از بازگرداندن آن‌ها توسط دولتی در تهران که حضور آنها را به طور فزاینده‌ای سنگین می‌بیند، مبارزه می‌کنند.

روزانه چندین هزار افغان برای فرار از رژیم طالبان و تحمل فقر وارد ایران می شوند که بیشتر آنها غیرقانونی هستند.

(پتروس جاناکوریس / آسوشیتدپرس)

اگر تعداد زیادی از پناهجویان در ایران به اندازه کافی برای حمله به کشورهای دیگر احساس خطر کنند، این به نوبه خود می تواند برای غرب، به ویژه برای اروپا، به دردسر تبدیل شود. قاچاقچیان انسان از افزایش تقاضا برای خدمات خود برای کمک به مردم برای مهاجرت بیشتر به غرب خبر می دهند.

با وجود اینکه اقتصاد ایران به دلیل تحریم های فلج کننده ایالات متحده گیر کرده است، روزانه چندین هزار افغان همچنان از مرز با ایران عبور می کنند. از زمانی که کابل در اواسط ماه اوت به دست طالبان سقوط کرد، تصور می‌شود که 400000 افغان به جمهوری اسلامی حمله کرده‌اند، و اغلب در حال مذاکره برای گذرگاه‌های کوهستانی سرگیجه‌آور و دیگر مناطق خائنانه برای فرار از دست حاکمان جدید و قدیم افغانستان، فقر یا هر دو هستند.

این رقم سه برابر تعداد افغان‌هایی است که نیروهای آمریکایی و دیگر نیروهای ناتو در روزهای آشفته پس از کنترل پایتخت توسط طالبان از کابل منفجر کردند. در واقع، ایران در حال حاضر میزبان معادل 10 درصد از کل جمعیت افغانستان است.

عباس حسینی، روزنامه نگار باسابقه افغان که مدیر این روزنامه مستقر در تهران است، می گوید: «اکنون که بسیاری از افغان ها می بینند که رویای بازگشت به خانه برای همیشه از بین رفته است، هزاران نفر از آنها امید خود را به شرایط بهتر زندگی در ایران بسته اند. خبرگزاری.

اکثر پناهندگان در اینجا اعضای اقلیت های قومی تاجیک، ازبک یا خزر هستند که به طور معمول علیه آنها - یا بدتر - در خانه مورد تبعیض قرار می گیرند. به ویژه، خزرها، مانند شیعیان و نه مسلمانان سنی، مورد تحقیر پشتون های حاکم بر افغانستان هستند. گروه های حقوق بشر می گویند که علیرغم وعده های خندان حاکمان جدید مبنی بر کثرت گرایی مدارا، آنها مدت هاست که هدف کشتارهای دسته جمعی و سایر جنایات است که در میان طالبان ادامه دارد.

چاقو زدم، مرد جوان خزری که فقط نام کوچک خود را می‌گفت، ترس شدیدی را که اخیراً در تلاش برای فرار از دست مقامات بود، به یاد می‌آورد، زیرا معتقد بود در صورت دستگیری او را به ظلم حتمی یا حتی مرگ در افغانستان خیانت می‌کنند.

«آن شب با تمام قدرت فریاد می زدم و مثل یک دونده برای زندگی ام می دویدم. ذبیح که در یکی از شهرهای شمالی ایران زندگی می‌کند، می‌گوید: «من از حصار پشت حصار پریدم و در تاریکی روی تپه‌های گل‌آلود و شیب‌دار غلت زدم، به این امید که افسران تعقیب کننده تسلیم شوند.»

ذبیح نیز مانند پاپولی چندین بار از ایران اسیر و اخراج شده و همواره موفق به بازگشت شده است.

او گفت: «اما پس از شنیدن داستان‌ها و شایعات در مورد آنچه طالبان با خزرها و تاجیک‌ها می‌کردند، نمی‌توانستم خطر دستگیری و بازگرداندن من را به راحتی بپذیرم.

افغان هایی که به دنبال فرار از آزار و اذیت، فقر یا درگیری های مداوم هستند، ده ها سال است که از ایران می گریزند. در حومه تهران و شهرهایی مانند مشهد و اصفهان، محله‌های پر از پناهنده در حال افزایش است. حسینی گفت که حدود 850 هزار نفر از بیش از 3 میلیون مهاجر فاقد مدرک هستند.

هر روز صدها نفر دیگر از راه می رسند که اغلب توسط قاچاقچیان در میدان معروف آزادی تهران ریخته می شود و به حال خود رها می شود. حسینی گفت: با تشدید گشت‌زنی‌های مقامات ایرانی در مرز 560 مایلی با افغانستان، هزینه‌های قاچاقچیان چهار برابر شده و به حدود 500 تا 600 دلار برای هر نفر رسیده است.

بر اساس گزارش سازمان بین المللی مهاجرت سازمان ملل متحد، ایران امسال یک میلیون و 150 هزار مهاجر افغان را تا 28 نوامبر به کشور بازگرداند که نسبت به مدت مشابه سال گذشته 47 درصد افزایش داشته است. دولت به رهبری ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور منتخب تندرو، در حال مذاکره با طالبان برای تشدید کنترل های مرزی است.

سفارت افغانستان در تهران به شهروندانی که موفق به عبور شدند کمکی نمی کند: سفیر بلافاصله پس از سقوط کابل، قبل از طالبان کشور را ترک کرد.

محمد موسی اکبری، عکاس باسابقه افغانستان و مقیم دیرینه ایران، در تلاش است تا این خلاء را پر کند. رستوران دنج خود را به مرکز شلوغ تهران، خانه کابل (خانه کابل) تبدیل کرده است، مکانی برای گردهمایی که غذای افغانی و رویدادهای فرهنگی را برای نوستالژی خانه و همچنین کمک به نیازمندان، از جمله کودکانی که توانایی خرید کتاب و وسایل مدرسه را ندارند، سرو می کند. .

سه فرزند اکبری در ایران به دنیا آمده، بزرگ شده و تحصیل کرده اند، اما طبق قوانین فعلی به تابعیت ایرانی دسترسی ندارند. دختر او با یک فعال اجتماعی ایرانی که برای آرمان پناهندگی کار کرده ازدواج کرده است.

در عین حال، اکبری معتقد نیست که ایران توان پذیرش بیشتر هموطنان سابق خود را دارد. او هشدارهای نادرست در مورد اسکان مجدد جمعی یا پاکسازی قومی در افغانستان را عامل موج اخیر مهاجران دانست، اگرچه گروه های حقوق بشر از کشتار اخیر خزرها گزارش داده اند.

محمد موسی اکبری صاحب رستوران خانه کابل (کابل خانه) در تهران است که به یک جاذبه آشپزی و فرهنگی تبدیل شده است.

(مسجد احمدی نیا)

اکبری گفت: شایعات زیادی وجود دارد. من اخیراً «5000 تا 6000 دلار جمع آوری کردم و شخصاً برای کمک به افغانستان رفتم. اما منابع ناشناخته ای هستند که این شایعات بی اساس را منتشر می کنند.

اکبری گفت: «ایران نمی تواند پناهندگان بیشتری بپذیرد. "این یک حقیقت است."

عبدالحکیم مهدی بسیار خوشحال است که یک افغان دیگر جای او را در ایران بگیرد. این جوان 22 ساله به طور قانونی با ویزای موقت در اینجا است و مانند بسیاری از مهاجران دیگر با مدارک، می تواند آزادانه بین ایران و افغانستان رفت و آمد کند، زمانی که دولت مورد حمایت ایالات متحده هنوز بر کابل حکومت می کرد.

اکنون که طالبان در قدرت هستند و مقامات ایرانی در حال اخراج مهاجران افغانی هستند که در خطر مجازات توسط رژیم جدید هستند، رویای مهدی دیگر بازگشت به وطن پس از فارغ التحصیلی نیست. امنیت و فرصت ها جای دیگری هستند.

او گفت: «اکنون کاملاً دور از ذهن است که ما به افغانستان تحت حاکمیت طالبان بازگردیم. من ناامید هستم که در همه جا برای دانشگاه ها درخواست بدهم.

او در صف های طولانی مقابل سفارت آلمان در مرکز تهران منتظر است. ویدئویی که در شبکه های اجتماعی منتشر شده است، صحنه های مشابهی را در خارج از نمایندگی های دیپلماتیک دیگر کشورها نشان می دهد.

مهدی گفت: «همه در حال حرکت هستند.

خبرنگار ویژه حزنی از تهران خبر داد. نویسنده رسمی چو در لندن مستقر است.