باب دول، کاندیدای ریاست جمهوری 1996 جمهوری خواه و یک قرن چهره و نیروی پیشرو در سیاست آمریکا، درگذشت.

رابرت جوزف دول، نامزد جمهوری خواه ریاست جمهوری در سال 1996 و یکی از چهره های برجسته در سیاست آمریکا برای بیش از یک سوم قرن، درگذشت.

به گفته بنیاد الیزابت دول، دول که در اوایل سال 2021 فاش کرد که به سرطان ریه مرحله 4 مبتلا شده است، یکشنبه درگذشت. او بود 98

فرهنگ آمریکایی به اندازه دول، پسر مرکز کشور، جانباز معلول جنگ اواسط قرن، و رهبر درام‌های سیاسی که در قلب آمریکایی‌های ملی قرار داشتند، نماد روشن‌تری از پیروزی‌ها و چالش‌های این کشور پس از جنگ نیست. زندگی

او قانونگذار ایالتی، عضو مجلس نمایندگان، رهبر سنا، سخنگوی ملی برند محافظه‌کاری عقل سلیم، چهار بار کاندیدای ملی و همیشه مدافع کشاورزان و جانبازان جنگ بود.

او برای یک دهه بر زندگی سنا تسلط داشت، یک جمهوری‌خواه پیشرو در واشنگتن بود، و به عنوان نمادی قدرتمند نه تنها برای دموکرات‌هایی که او را به‌عنوان مانع تراشی می‌کردند، بلکه برای نسل جدیدی از جمهوری‌خواهان که سبک او را بسیار مفید می‌دانستند ظاهر شد. بسیار ترد و همذات پنداری او با تشکیلات واشنگتن بسیار قوی است.

با این حال، هیچ جمهوری خواه جز ریچارد ام. نیکسون در قلب واشنگتن نبوده است و نبردهای شدید جمهوری خواهان آنقدر طولانی و قدرتمند بوده است.

این تاثیر بازنشستگی خودش بود. او در سال 2002 برای انتخاب همسرش الیزابت هانفورد دول به مجلس سنا تلاش خستگی ناپذیری کرد و به شوخی گفت که او و بیل کلینتون، رقیبش در رقابت های 1996، برای ریاست باشگاه شوهر سنا نامزد خواهند شد.

در آیینی دلخراش از زندگی عمومی، دول، 89 ساله، ویلچر سوار، در دسامبر 2012 به سنا بازگشت تا از همکاران سابق خود بخواهد که کنوانسیون سازمان ملل در مورد حقوق افراد دارای معلولیت را با الگوبرداری از قانون او تصویب کنند. خودت تو سالن قرارداد شکست خورد و دول توسط همسرش از اتاق خارج شد.

دول در رقابت ریاست جمهوری کلینتون در سال 1996 با وجود یک چالش شدید، یک سری شرط بندی جسورانه و یک پایان مبارزات انتخاباتی جسورانه در یک سفر هوایی طاقت فرسای 96 ساعته که کانسان را خشن و خسته کرد، شکست خورد - اما نتوانست رأی دهندگان را متقاعد کند که این پیرمرد 73 ساله کهنه سرباز جنگ جهانی دوم مردی بود که کشور را به قرن بیست و یکم هدایت کرد.

از بسیاری جهات، مبارزات انتخاباتی دول نقطه اوج درام های بزرگ زندگی او بود. او سال‌ها به‌دنبال نامزدی ریاست‌جمهوری حزبش بود و از نامزدی ریاست‌جمهوری محروم شد و در سال 1996 تنها پس از نبردی سخت با دو دشمن که دیدگاه‌شان نسبت به حزب جمهوری‌خواه و آینده‌اش نمی‌توانست با او متفاوت باشد - ناشر مالکوم اس. فوربس جونیور و مفسر پاتریک جی. بوکان.

اما دول که برای دهه‌ها به درک بادهای حاکم بر سیاست آمریکا می‌بالید، با این وجود آماده پذیرش بود و در آستانه کنوانسیون نامزدی جمهوری‌خواهان در سال 1996، به رقیب سابق جک اف.کمپ روی آورد. برای رئیس جمهور و درک ایده های او در مورد اقتصاد عرضه. شش ماه پس از شکست، او واشنگتن را با ژست دیگری به یکی از رقبای حزبی شوکه کرد و به نیوت گینگریچ وام 300000 دلاری پیشنهاد داد تا به رئیس اتاق اجازه دهد تا جریمه ای برای تحقیقات اخلاقی بپردازد.

با افزایش سن، شتاب او برای نبردهای سیاسی کمرنگ شد و امکان نزدیکی ملایم با رقیبش جورج دبلیو بوش را فراهم کرد. در دهه 90 زندگی خود، این دو در روز تولد خود با یکدیگر تماس گرفتند و به مناسبت تولد 75 سالگی پرل هاربر، در سال 2016 در جشنی در تگزاس در مورد حمله ای که منجر به درگیری ایالات متحده با ژاپن در طول جنگ جهانی دوم شد، با هم ظاهر شدند.

در همان روز، در دسامبر 2016، حساب های خبری گزارش دادند که دول، تنها نامزد جمهوری خواه زنده که از دونالد جی. ترامپ به‌عنوان رئیس‌جمهور با برقراری تماس تلفنی بین ترامپ و رئیس‌جمهور تایوان به مشتری کمک کرد - طوماری که برخی از آشنایان دول را برانگیخت تا از خود بپرسند که آیا او در سن 93 سالگی توسط دوستان یا شرکای تجاری او دستکاری شده است.

دول در سالی که جان اف کندی به عنوان رئیس جمهور بر سر کار آمد به واشنگتن آمد، اما در جوانی روابط عاطفی قوی با دوایت دی. آیزنهاور، همکار کانسان و فرمانده نیروهای آمریکایی در اروپا که زندگی دول را شکل داد، داشت.

او در حلقه سیاسی اطراف نیکسون بود و در دوران اوج رسوایی واترگیت، رئیس ملی حزب جمهوری خواه بود. او کاندیدای جرالد آر. فورد در سال 1976 بود، زمانی که اولین طعم لفاظی‌های گاهاً خام خود را به ملت چشید و چهار جنگ قرن بیستم را «جنگ‌های دموکراتیک» نامید. او چهار سال بعد با رونالد ریگان برای نامزدی ریاست‌جمهوری جمهوری‌خواه رقابت کرد و در انتهای بسته به پایان رسید، اما برای دو دوره رهبر قانونگذاری رئیس‌جمهور بود.

دول برای مدتی پیشتاز نامزدی جمهوری خواهان بود و در واقع در ماه فوریه در آیووا قفقاز پیروز شد، اما مبارزه او با جورج دبلیو بوش لحن تلخی به خود گرفت و شکست نهایی او نمادی از شکست دول به عنوان یک نامزد ملی بود - فقدان او. بینایی، انگیزه انعکاسی او برای استفاده از شوخ طبعی خود به عنوان یک سلاح.

علیرغم رقابت او با بوش در میانسالی، او بعداً وفادارانه به رئیس جمهور خدمت کرد و به عنوان نماینده او در کاپیتول هیل عمل کرد. او چنان در کنگره مسلط بود که اگرچه بیش از 70 سال داشت و نسل او از جنگ جهانی دوم تحت الشعاع کلینتون و بچه‌های بزرگ قرار داشت، اما دول به سرعت به عنوان یکی از افراد مورد علاقه برای نامزدی ریاست جمهوری سال 1996 جمهوری‌خواه ظاهر شد.

اگرچه زندگی دول با شخصیت های برجسته تشکیلات سیاسی واشنگتن پس از جنگ آمیخته بود، رابطه او با گینگریچ سیاست جمهوری خواهان را در آغاز قرن تعیین کرد.

سال‌ها، او و گینگریچ با هم جفت شدند، دو نماد از دیدگاه‌های رقابتی و اغلب آشتی‌ناپذیر جمهوری‌خواهی. گینگریچ از طرفداران عرضه بود، یک نظریه اقتصادی که دول را تحت تأثیر قرار داد، و یک شورشی، تاکتیکی سیاسی که دول را سرد کرد.

تلخی ها اغلب شعله ور می شد و دول یک دهه را در پاسخ به تمسخر فرسوده گینگریچ که کانسان یک باجگیر برای دولت رفاه است، صرف کرد. زمانی که گینگریچ در سال 1995 سخنگوی شد، دول تردید خود را سرکوب کرد، شاید به این دلیل که متوجه شد که گینگریچ اکنون در سیاست جمهوری خواه دست بالا را دارد و این دو اغلب با هم ظاهر می شوند و پشت سر هم کار می کنند.

دول جوان معمولی آمریکای بی گناه قبل از جنگ جهانی دوم بود. جهان بینی، لهجه، محافظه کاری و ریتم زندگی او در راسل، کن، دور از کلان شهر آمریکا و در اعماق کشور غلات اتفاق می افتد.

پدرش دوران دول، کافه وایت فرانت را در خیابان اصلی اداره می کرد، سپس ایستگاه خامه و تخم مرغ را اداره می کرد در حالی که مادرش بینا، چرخ خیاطی می فروخت، یک خیاط کامل بود و به خاطر مرغ سرخ شده و سس خامه ای و یخ خانگی معروف بود. کرم رنگ.

جان جی زمانی گفت: «راسل تفاوت باب دول است. استرک، یکی از همکلاسی های دُل در دبیرستان. در جوانی دول، بسکتبال بازی می کرد و فواره نوشابه را در Dowson's Drug بازی می کرد. او به عنوان یک احمق با نوشابه های گازدار انتخاب شد زیرا باهوش، کارآمد و صادق بود.

اورت داملر، دوست مادام العمری که بعداً فرماندار اتاق بازرگانی این شهر کوچک شد، گفت: «او یک پسر کاملاً آمریکایی بود.

او مانند بسیاری از جوانان شهر به جنگ رفت. او بخشی از جهان را دید و سپس تمام دنیای او تغییر کرد. در هفته های پایانی جنگ جهانی دوم، در ایتالیا، یک گلوله منفجر کننده بدن او را چنان تکان داد که یک گروهبان جوخه در میدان جنگ به او آمپول مرفین تزریق کرد.

سپس ماه ها و سال های بهبودی آغاز شد. او تب دائمی داشت، کلیه اش را از دست داد، 72 پوند وزن کم کرد. او همچنین، همانطور که بعداً اعتراف کرد، تمام حس قدرت بدنی خود را از دست داد. خانواده او شک داشتند که او هرگز دوباره راه برود.

این یک چالش بزرگتر از هر چالش دیگری بود که توسط سیاست ارائه شد. او کار کرد و تلاش کرد و کمی بیشتر کار کرد، بالاخره توانست یک قدم بردارد، سپس چند قدم بردارد، سپس تا انتهای بلوک. جراحات وارده به بازوی راست او یک عمر طول کشید و برای او دست دادن در اجتماعات عمومی آنقدر دردناک بود که برای پرهیز از تشریفات، خودکار را در دست راستش گرفت.

او در خاطرات خود نوشت: «بیشتر زندگی من از آوریل 1945، تمرینی برای جبران خسارت است».

دول به دانشکده حقوق و سیاست رفت، صدها مایل در یک رقابت قانونگذاری و سپس هزاران مایل در یک رقابت در کنگره در سال 1960 سفر کرد. در همانجا تصمیم گرفت که او یک جمهوری خواه است. برای او، حساب سیاست همیشه قدرتمندتر از شیمی بوده است.

در واشنگتن، او فردی سخت کوش و توطئه گر بود که در نهایت مورد توجه قرار گرفت و بارها در انتخابات مجدد پیروز شد. پس از جانشینی هاوارد اچ بیکر جونیور به عنوان رهبر جمهوری خواهان در سال 1985، رشد او در سنا غیرقابل تحمل بود. در واقع، سنا به زندگی دول دستور داد. او استاد قانون در عصر صدا بود، استاد سازش در عصری که دسترسی به جاده مورد تمسخر قرار می گرفت.

دول به طعنه هایش معروف بود، اما در سالن های کنگره به خاطر ژست ملایمش از او یاد می کردند. کارگران کنگره همیشه او را سناتور مورد علاقه خود می دانستند. او صدها هزار دلار برای امور خیریه جمع آوری کرد و که خود یک نجات یافته از سرطان پروستات بود، گاهی اوقات در دفترش می نشست که تاریکی در اطراف واشنگتن غلیظ تر می شد و مردانی را در سراسر کشور می خواند که در معرض جراحی پروستات یا مرگ هستند.

ادامه باورنکردنی مبارزه او با سرطان تصمیم دول برای حضور در تبلیغات تلویزیونی برای داروی اختلال نعوظ ویاگرا بود. دول گفت که او این تبلیغات را در تلاش برای ادامه گفتگوی آزاد درباره بیماری و عواقب آن ساخته است.

رنگین کمان حرفه دول نیز توسط زنان شکل گرفت: مادرش که به او حس شوخ طبعی بخشید. خواهرانش که وقتی در روزهای تاریک جنگ هیچ دلیلی برای تشویق وجود نداشت، او را تشویق کردند، دخترش رابین، یک لابی گر در واشنگتن و یک دوست بالغ. هر دو زن او ازدواج می کند.

دول با همسرش فیلیس 23 ساله در یک رقص در ارتش و بیمارستان آشنا شد و سه ماه بعد در نیوهمپشایر ازدواج کردند. او می‌گوید: «به یاد دارم وقتی برای اولین بار ازدواج کردیم، از بالشتک برای سرشانه‌ها استفاده می‌کردم تا زیر پیراهن‌های او قرار بگیرد، زیرا یک شانه کوتاه‌تر از دیگری است. «او مجبور بود لباس‌هایش را طوری بسازد. گوشتش را بریدم. من او را از نظر جسمی و روحی درک کردم. او مجبور شد برای بهبودی از مصدومیت‌هایش به شدت فشار بیاورد و این اکنون تنها بخشی از وجود اوست. او خیلی سخت کار می کند تا بر همه اینها غلبه کند."

او بعداً با الیزابت هانفورد، یک جمهوری‌خواه پیشگام که وزیر کار و حمل‌ونقل و رئیس صلیب سرخ آمریکا بود، ازدواج کرد، اما بیشتر به عنوان نیمه‌ی دیگر قوی‌ترین زوج واشنگتن شناخته می‌شد. در جلسه دادگاه کاپیتول دول، او یک بار به شوخی گفت که پشیمان است که تنها یک زن به کشورش بدهد. در واقع، او به دستاوردهای همسرش بسیار افتخار می کرد و او به او افتخار می کرد. در روزهای پایانی رقابت های انتخابات ریاست جمهوری 1988، الیزابت دول تمایلی به تسلیم شدن بیشتر از همسرش نداشت.

دول از همسر و دخترش رابین از ازدواج اول خود جان سالم به در برد.

سریبمن یک خبرنگار ویژه است.