هزاران نفر به مناسبت روز کهنه سربازان، در مقبره ناشناخته ها گل گذاشتند

[ad_1]

هزاران نفر به یک راهپیمایی رسمی در گورستان ملی آرلینگتون در ویرجینیا پیوستند، مسیری را که برای چندین دهه تنها توسط گارد قدیمی گام برداشته بود تا به افتخار یکصدمین سالگرد آن در مقبره ناشناخته‌ها، گل بگذارند و به سربازان کشته شده این کشور ادای احترام کنند.

این رویداد یکی از چندین رویداد به افتخار ایجاد مقبره ناشناخته در 100 سال پیش بود. راهپیمایی یادبود امروز با همراهی یک روگذر نظامی برگزار می شود که از ورودی اصلی خیابان یادبود در نزدیکی مرکز استقبال آغاز می شود. عموم مردم قادر به مشاهده خواهند بود.

برخی از مردم در مراسم تشییع روز سه شنبه با لباس رسمی تشییع جنازه شرکت کردند، در حالی که برخی دیگر با شلوارک، کفش ورزشی و تی شرت آمدند. برخی به دلیل بیماری همه گیر ماسک می پوشیدند، اما تعداد زیادی از آنها ماسک نمی زدند. آنها میدان و پله‌های بالای بنای یادبود را پر کردند، اما آنقدر ساکت ماندند که نسیم از میان برگ‌های مسی درختی در آن نزدیکی غربال می‌کرد.

گروهبان ارتش ایالات متحده برایان پومرویل، در سمت چپ، و همسرش، تیفانی لی، هر دو اهل روانوک، ویرجینیا، در حال آماده شدن برای گل گذاشتن هستند.

مردی در پای مقبره زانو زد و قبل از اینکه گلی را بگذارد بر روی خود صلیب زد. چهار نفر با جلیقه های مشکی موتور سیکلت، شلوار جین مشکی و چکمه های سواری به مقبره خوش آمد گفتند، سپس قبل از حرکت برای حاضران سخنرانی کردند. زنی واکر خود را در عرض میدان هل داد، چرخ‌هایش به طور ضعیفی روی صخره‌ها جیرجیر می‌کردند. یک سرگرد نیروی هوایی برای گرفتن عکس توقف کرد، اما توسط نیروهای امنیتی از او خواسته شد که ادامه دهد. برخی روی پله های بالای میدان نشسته بودند و صف عبور را تماشا می کردند. دیگران عکس گرفتند.

ریکسی لودن از سن کلمنته که روز قبل برای شرکت در مراسم تشییع جنازه پدرش در قبرستان در واشنگتن بود، برای دیدن تعویض نگهبان آمد و دسته گلی از گل های مروارید، گل رز و میخک را روی مقبره گذاشت.

"از آنجایی که من دختر یک تفنگدار دریایی هستم، فقط به همه مرده هایی که به اینجا آمده اند فکر می کردم ... و به خصوص مقبره سرباز گمنام، و اگر پدرم بود، چه معنایی برای من داشت. لودون، پدرش، رت، گفت: هرگز پیدا نشد. سرگروهبان جیمز لودن 30 سال در سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده خدمت کرد، از جمله دو تور در ویتنام، قبل از مرگش در سن 75 سالگی. "چه غم انگیز بود اگر هرگز نمی دانستیم او کجاست یا چه اتفاقی برایش افتاده است."

راهبه ای پس از گذاشتن گل بر قبر ناشناس نماز می خواند

این بنای یادبود پس از جنگ جهانی اول برای بزرگداشت سطح بی سابقه کشتار در جنگ های مدرن ایجاد شد. بیش از 100000 آمریکایی و صدها هزار فرانسوی، بریتانیایی، آلمانی و دیگران جان باختند. جان کیگان مورخ می نویسد، در نبرد سوما در ژوئیه 1916، بیش از 19000 سرباز انگلیسی در یک روز کشته شدند - اکثر آنها در 30 دقیقه اول کشته شدند. جنگ در 11 نوامبر 1918 به پایان رسید.

سه سال بعد، هزاران نفر در خیابان‌های محله صف کشیدند تا ببینند تابوت اسب‌کشی بقایای یک سرباز ناشناس آمریکایی را در شهر، بر فراز رودخانه پوتوماک و داخل گورستان حمل می‌کند.