گابریل بوریک، نماینده چپ‌گرای کنگره، 35 ساله، پس از کسب پیروزی راحت در قطبی‌ترین انتخابات در این کشور آمریکای جنوبی از زمان بازگشت به دموکراسی در بیش از 30 سال پیش، به جوان‌ترین رئیس‌جمهور تاریخ شیلی تبدیل خواهد شد.
تقریباً با شمارش تمام آرا، ترقی خواه هزاره که یک دهه پیش به عنوان یک رهبر پشمالو در اعتراضات دانشجویی به شهرت رسید، نزدیک به 56 درصد آرا را به دست آورد.
این رقم برای حریف او، خوزه آنتونیو کست، سیاستمدار راست افراطی 55 ساله و حامی دیکتاتوری نظامی سابق شیلی، حدود 44 درصد است.
بازیگر در یک پیام توییتری گفت که با بوریک صحبت کرده و اعتراف کرده است.
"از امروز [Boric] رئیس جمهور تازه منتخب شیلی است و سزاوار احترام و همکاری سازنده ما است. شیلی همیشه اول است.»
بوریک قرار است در تاریخ 11 مارس برای یک دوره چهار دوره کار خود را آغاز کند. او در روزی که مسئولیتش را بر عهده بگیرد 36 ساله می شود.
بوریک روز یکشنبه در یک مصاحبه ویدیویی با رئیس جمهور مستعفی سباستین پینرا گفت: "من رئیس جمهور همه شیلیایی ها خواهم بود، کسانی که به من رای دادند، کسانی که رای ندادند، کسانی که رای ندادند."
بوریچ با کنگره ای متفرقه روبرو خواهد شد که او را مجبور به مذاکره با اپوزیسیون دست راستی می کند، زیرا او شروع به تلاش برای اجرای یک دستور کار گسترده می کند.
با این حال، نتایج آخرین پیروزی چپ در آمریکای لاتین را نشان می‌دهد، جایی که همه‌گیری کووید-19 اقتصادها را در هم شکست و بسیاری از رای‌دهندگان را مجبور به جدایی از احزاب سیاسی سنتی کرد. رهبران جناح چپ از سال 2020 در دو همسایه شیلی، بولیوی و پرو انتخاب شده اند و یک رئیس جمهور چپ میانه رهبری کشور همسایه آرژانتین را بر عهده دارد.
دور دوم انتخابات شیلی شامل بررسی تضادها است - فعال دانشجویی چپ‌گرای سابق، متحد حزب کمونیست، و حامی فوق‌العاده محافظه‌کار بازار آزاد، که بسیاری را به یاد رئیس‌جمهور سابق ترامپ و تحسین‌کننده او در آمریکای جنوبی، رئیس‌جمهور برزیل می‌اندازد. ژایر بولسونارو.
در هفته های اخیر، رقابت برای جذب رأی دهندگان از میانه راه به رقابتی تبدیل شده است و هر دو نامزد برخی از مواضع افراطی خود را تعدیل می کنند. نتایج نشان داد که بوریچ در جذب رای دهندگان خارج از پایگاه چپ خود موفق تر بود.
در رای گیری دور اول ماه گذشته، کست با اختلاف کمی اول شد و بوریک دوم شد در یک رای تقسیم شده که در آن هیچکس اکثریت را کسب نکرد و منجر به دور دوم انتخابات یکشنبه شد.
هر دو کاندیدا توبیخ خیره کننده ای برای احزاب چپ و راست میانه رو هستند که از سال 1990 به دنبال حکومت نظامی 17 ساله ژنرال فقید آگوستو پینوشه به طور متناوب در شیلی حکومت می کنند.
بسیاری از رای دهندگان - اعم از جناح چپ و راست - به نظر می رسید با انگیزه رای دادن در تلاش برای جلوگیری از به دست گرفتن نامزدی که آنها را افراط گرا می دانند، رای دهند.
فیلیپه مالیناریچ، 23 ساله، که تربیت بدنی خوانده بود اما پس از رای دادن در منطقه کارگری سن برناردو در جنوب سانتیاگو مشغول تعمیر ماشین لباسشویی بود، گفت: «من فقط به بوریک رای دادم تا فاشیسم دست راستی پیروز نشود. تصمیم گرفتم به شر کوچکتر فرصت بدهم.»
در میان کسانی که به بازیگران رای دادند، لوسیا باررا، مادر 69 ساله ای بود که در خانه می ماند.
باررا پس از رای گیری در منطقه مرفه لاس کوندس در شرق سانتیاگو گفت: "این یک انتخابات حیاتی برای شیلی است، زیرا به نظر حقیر من، آزادی ما در خطر است." «نامزد جناح چپ متحد حزب کمونیست است که همه می دانیم که دموکراتیک نیست.
بوریک تحت لوای ائتلاف جناح چپ من کرامت را تایید می کنم، بارها «نئولیبرالیسم»، استراتژی محافظه کارانه بازار آزاد را که توسط به اصطلاح پسران شیکاگو، اقتصاددانان تأثیرگذار شیلیایی آموزش دیده در دانشگاه شیکاگو، معرفی شده بود، محکوم کرده است.
بوریک در ماه جولای گفت: «اگر شیلی مهد نئولیبرالیسم بود، گور او بود!»
از زمان خروج از دیکتاتوری پینوشه، شیلی، تولیدکننده پیشرو عسل در جهان و متحد قابل اعتماد ایالات متحده، به طور گسترده به عنوان سنگر غنی ثبات و پیشرفت اقتصادی در یک منطقه ناپایدار دیده می شود. با این حال، اعتراضات خیابانی گسترده در سال 2019 شکاف عمیقی را در کشور 19 میلیونی نشان داد، جایی که نیمی از کارگران در میان ثروت قابل توجهی حدود 500 دلار در ماه درآمد دارند. مخالفت با افزایش تعرفه های حمل و نقل به سرعت به یک بسیج ملی علیه نابرابری تبدیل شد.
بازیگر، نماینده سابق کنگره که حکومت پینوشه را تحسین می کند، درگیر برنامه ای محافظه کارانه اجتماعی، ضد مهاجرت و کاهش مالیات است که یادآور ترامپ است. بیانیه‌های قانون و نظم او بسیاری را جذب کرده است که هنوز از شورش‌های سال 2019 خشمگین هستند، که دست کم 31 نفر را کشت، کشور را برای ماه‌ها فلج کرد و به آتش زدن مراکز خرید، سوپرمارکت‌ها و ایستگاه‌های مترو منجر شد.
بوریک یکی از معماران این معامله بود که به پایان اعتراضات سال 2019 کمک کرد و منجر به رفراندوم برای بازنویسی قانون اساسی 1980 شد که توسط پینوشه تحمیل شد.
بوریک در کمپین خود وعده اجرای "تدریجی" برنامه های متناقض برای ملی کردن سیستم های بازنشستگی و مراقبت های بهداشتی، افزایش حداقل دستمزد به 600 دلار در ماه (از 400 دلار) و کاهش کار در هفته از 45 ساعت به 40 ساعت را داد. او همچنین پیشنهادی مبنی بر انحلال نیروی پلیس ملی موسوم به The را رد کرد کارابین ها، در عوض خواستار اصلاحات است.
خبرنگار ویژه Poblete از سانتیاگو و نویسنده شخصی Times of McDonnell از مکزیکوسیتی گزارش داد.
[ad_2]
مقالات مشابه
- آیا قانون جذب عشق خرافات است؟
- این 10 گل گیاهان به رخ کشیدن بزرگترین شکوفه
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- تعمیر یو اس اس جرالد مجموعه بادبان سه سال پس از فاجعه برخورد کردن ژاپن
- یک راهنمای دستی به عنصر مشترک تعویض
- خانواده ما سربازان کشته شده در اردن به دنبال عمل
- از نرا به نیوجرسی: چگونه عکس مواد غذایی حفظ خانواده من هم
- آن را خیلی دیر نیست برای شروع یک باغ سبزی—Blue Hill ما نشان می دهد چگونه
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- طراحی داخلی و دکوراسیون داخلی و بررسی3 نکته در چیدمان - شرکت طراحی داخلی دژار