من یک آشپز حرفه ای در نهایت به خودم استراحت در آشپزخانه

در حال حاضر بیش از همیشه به خانه جایی است که بسیاری از ما به دنبال پناه و آرامش در نور از رمان coronavirus. این دشوار است اما ما در اینجا برای شما—این که آیا آن یک جدید شربت خانه دستور و یا یک نکته مفید برای آشپزخانه شما, در اینجا برخی از ایده تا همه چیز را کمی بیشتر اجرا هموار برای شما و عزیزان شما.

من شده اند با شمارش روز های اجتماعی فاصله. اما برای هفته من شده است در صفحه اصلی کشش شربت خانه مواد تشکیل دهنده و پخت و پز در هر وعده غذایی از ابتدا. با استفاده از مانده سمولینا را به پاستا تازه حفر در فریزر برای پیدا کردن یک تکه گوشت است که من می توانید گرم کردن با لوبیا خشک و جوش که کیسه برنج وحشی شده است که در شربت خانه من برای سال.

همه که حس می کند, از آنجا که من یک آشپز حرفه ای آموزش دیده. برای 10 سال گذشته من شده است پخت و پز فقط در مورد هر روز در یک رستوران و یا به عنوان بخشی از یک پذیرایی تیم و یا در آشپزخانه تست در Food52.

اما روز دیگر من احساس uninspired. برای اولین بار در یک مدت طولانی من نمی خواهم به طبخ.

من می خواستم راحتی مواد غذایی است. من می خواستم به ترک آپارتمان من. من می خواستم به یک پیاده روی. طرح: سر به گوشه bodega, سفارش نیم کیلو ژامبون آوردن آن به خانه و خوردن آن را مستقیما از بسته بندی.

فقط در خارج تقویت روح من حتی اگر محله احساس تلخ و خام است. با نزدیک شدن به bodega من peered داخل. اگر آن را به حال شده است شلوغ من را به قدم زدن بود اما در اواخر شب و در واقع خالی است. بنابراین من خریداری که ژامبون همراه با یک جعبه ماکارونی و پنیر یک قوطی تن ماهی و یک ظرف رامش فوری. آنچه که من برنامه ریزی برای انجام با این مواد تشکیل دهنده ؟ هیچ ایده. من فقط برداشت آنچه که من می خواستم و این بود که.

سرآشپزها در حال آموزش به دنبال کمال از چاقو به کاهش چاشنی. حتی اگر ما می دانیم که کمال است غیر واقعی هدف دست نیافتنی بهترین سرآشپزها هستند وسواسی. اما در خانه به خصوص در طول این همه گیر ما نیاز به خودمان اجازه به کمتر از کامل است. ما سلامت روحی و روانی بر روی آن بستگی دارد.

به عنوان به زودی به عنوان من پشت کردم به آپارتمان من شسته دست من قرار دادن یک قابلمه آب را روی اجاق گاز و باز جعبه مک و پنیر. انتظار برای آب جوش, من در حال حاضر احساس بیشتر در سهولت. من ضرب و شتم خودم برای ساخت یک bèchamel و پنیر ساینده و یا برای نادیده گرفتن این دسته از kale که بیکار نشسته در یخچال من برای روز. من به خودم اجازه خوردن دقیقا آنچه که من ولع مصرف, حتی اگر آن را از ابتدا ساخته شده.

برای بسیاری از صنایع غذایی از جمله خود من کار ما آغاز شده است به لبه به زندگی شخصی ما به عنوان حرفه ای ما هویت blur با ما مارک های فردی. وجود فشار را در هر وعده غذایی Instagram-شایسته. اما ما نمی تواند همیشه در تلاش. همه ما نیاز به لحظات خرابی به شارژ.

برای من این به معنای جعبه مک و پنیر و کنسرو ماهی تن و بسیاری از ژامبون (من نجات رامش فوری برای یک شب دیگر). من مخلوط تن ماهی به, پاستا مانند تقریبا ماکارونی غذای مرکب از گوشت وارد. و من درمان ژامبون مانند یک ظرف سمت نورد لوله یک پایان غوطه ور در سس مایونز دیگر در تند خردل قهوه ای. این نوع از دستور العمل های من می خواهم به نوشتن و یا خدمت در یک رستوران ؟ هیچ. اما این احساس خوب, اجازه دهید به من گارد پایین.

البته من در نهایت ارسال یک عکس در Instagram و در اینجا من از نوشتن در مورد آن. بنابراین شاید من هنوز هم برخی از یادگیری برای انجام وقتی که می آید به تعیین مرزهای. این یک کار در حال پیشرفت است.