محکومیت های آربری «نور امیدی» می آورد

آرامش، بله شادی - پیچیده تر است.

احکام قتل سه مرد سفیدپوست که سال گذشته احمد آربری را در خیابانی در حومه جورجیا به ضرب گلوله تیراندازی کردند روز چهارشنبه در ایالات متحده مورد تایید گسترده قرار گرفت، حتی از سوی بسیاری از محافظه کاران که موافق بودند که عدالت باید این سه نفر را برای پیگرد قانونی و قتل پاسخگو باشد. به یک مرد سیاهپوست 25 ساله غیرمسلح که با شلوارک و تی شرت در محله آنها می دود.

از یک دادگاه در جنوب عمیق، که در آن 11 نفر از 12 هیئت منصفه سفیدپوست بودند، به نظر می رسید زبان مشترکی پس از نزدیک به دو سال در حساب نژاد ملی پیدا شده است. اما در حالی که احکام در برانزویک به طور گسترده مورد تشویق قرار گرفت، بسیاری دیدند که آمریکا همچنان گرفتار بی‌عدالتی است، با مسیری نامشخص برای آشتی واقعی، حتی زمانی که متخلفان دستبند زده شده بودند و خانواده آربری پیروزی‌ای را جشن می‌گرفتند که برای نسل‌ها از دیگران دور ماندند. .

اتهامات علیه گرگوری مک مایکل، پسرش تراویس مک‌مایکل و همسایه‌اش ویلیام «رودی» برایان در زمان تنش‌آمیزی مطرح شد، در میان کینه توزی سیاسی بی‌امان که به دلیل فرسودگی ناشی از یک بیماری همه‌گیر مرگبار که آمریکا را به‌عنوان یک تروما بی‌پایان تغییر شکل داد، تشدید شد.

زمان خشم، ناامیدی و کمی آرامش. از سوی دیگر در آستانه روز شکرگزاری که غم مادر با سر خمیده برطرف شد و شادی از پله های دادگاه طنین انداز شد، بسیاری روزی را برای توجیه رضایت بخش دیدند.

در مقابل دادگاه شهرستان گلین، نه چندان دور از باتلاق‌های نمکی و رودخانه‌هایی که در اطراف این شهر قدیمی ویکتوریایی جریان دارند، دلورس پولیت، مسئول بازنشسته دولت شهری می‌درخشید.

این فعال اجتماعی 65 ساله که اجدادش به عنوان برده در بندر چارلستون، کارولینای جنوبی، در 130 مایلی اقیانوس اطلس به حراج گذاشته شده بودند، گفت: «من به داستان قدیمی بدبین بودم. اما این یک داستان جدید است.

برای پرونده ای که جزئیات آن به گونه ای صمیمی آشکار شده بود، دامنه آن همچنان گسترده در نظر گرفته می شد، مشابه ترور پلیس جورج فلوید، که مرگ او جنبش Black Lives Matter را تحریک کرد. دیوید اندرسون، کشیش کلیسای بزرگ سیاه در کلمبیا، مریلند، گفت که نتیجه "خیلی بیشتر از آربری" بود.

اندرسون، 55 ساله، نویسنده و مجری رادیویی که کلیسای جامعه بریج وی را اداره می کند، گفت: «ملت ما از نظر نژادی بسیار تقسیم شده است. او گفت که اعتقادات، "این بارقه امید را به ما می دهد که عدالت می تواند مانند آب غلت بزند."

تبرئه اخیر کایل ریتنهاوس، نوجوانی که دو نفر را با تفنگ AR-15 کشت و او را به صحنه اعتراضی پرتنش در ویسکانسین کشاند، یک مورد قطبی‌تر از این بود. ریتن هاوس توسط جناح راست و رئیس جمهور سابق ترامپ مورد احترام بود، اما حمایت از مهاجمان آربری، حتی در میان محافظه کاران خود مختار، بسیار کمرنگ تر بود.

هوارد وستل، 78 ساله، اهل دالاس، کهنه کار نیروی هوایی ایالات متحده و معمار بازنشسته که داوطلبانه در رئیس صاحبان سلاح های امنیتی تگزاس کار می کرد، این جمله را مناسب خواند.

او گفت: «مالکیت مسئولانه اسلحه تنها نوع مالکیت اسلحه است که در یک دموکراسی می توانیم تحمل کنیم. "افرادی که به آربری تیراندازی کردند و آنها را کشتند - عاملی در ارعاب افرادی که اسلحه حمل می کردند وجود دارد، اگرچه می توان این کار را به صورت قانونی انجام داد. این یک تهدید برای همه ما، برای دموکراسی ما است. خشونت با اسلحه به همه ما نزدیکتر شده است.»

با این حال، برای دیگران، ترور آربری بینشی ویرانگر بود در مورد اینکه چگونه نابرابری های نژادی فعالیت های سکولار را به خطری مرگبار تبدیل می کند. در اورنجبورگ، کارولینای جنوبی، زمانی که جاستین بامبرگ بارها و بارها به صورت زنده در تلویزیون از دادگاه خوانده شد، اشک بر چهره جاستین بامبرگ جاری شد.

بامبرگ، یک دموکرات 34 ساله، به دنبال تیراندازی پلیس، از جمله پرونده آلتون استرلینگ در باتون روژ، لوئیزیانا، در سال 2016، وکالت خانواده‌ها را در چندین پرونده مطرح کرده است.

وی گفت: امروز روز محکمی برای پیشرفت کشورمان است. "این جمله ای است که ما آرزویش را داریم."

اما بامبرگ گفت که به‌عنوان یک سیاه‌پوست در فعالیت‌های عادی مانند دویدن در خیابان احساس امنیت بیشتری نمی‌کند، همانطور که آربری در هنگام تعقیب و حمله به او احساس امنیت می‌کرد.

در میان بسیاری از مردمی که با وحشت در سراسر کشور و در سراسر جهان تماشا می‌کنند، ترور آربری جرقه‌ای از خشونت وحشیانه را برانگیخت که مدت‌هاست با جنوب آمریکا در نسل‌های گذشته همراه بوده است، مملو از لینچ و قوانین سرکوبگر جیم کرو.

و با این حال در برانزویک، کوچک یک شهر بندری در حدود 80 مایلی جنوب ساوانا، جورجیا، ساکنان به احتمال زیاد می گویند که خانه آنها به طور سنتی به خشونت نژادی شدید معروف نبوده است.

تئوانزا بروکس، 37 ساله، عمه آربری، که در دادگاه در طول دادگاه یادداشت برداری می کرد، گفت که مرگ برادرزاده اش از همه چیزهایی که قبلا تجربه کرده بود متمایز بود. او که در اینجا بزرگ شد و در دبیرستان برانزویک تحصیل کرد، گفت که نژادپرستی را تجربه نکرده است و هرگز دلیلی نداشته است که فکر کند نژاد عاملی در نحوه رفتار با او است.

بروکس که دستیار مدیر فروشگاه است، می گوید: «به من آموختند که همه را دوست داشته باشم. "اما این یکی متمایز است زیرا مانند یک لینچ مدرن از 400 سال پیش است. فکر کردن به اینکه ما از آن زمان ها رها شده ایم، و سپس تحقق آن، فقط مرا از نظر ذهنی دور می کند."

رهبران جمهوری خواه در جورجیا ترور آربری را محکوم کرده و گفته اند که خشونت هوشیارانه جایی در ایالت آنها ندارد. برایان کمپ، فرماندار جمهوری خواه، در واکنش به تیراندازی آربری در فوریه 2020، اولین قانون جنایات ناشی از نفرت در ایالت را در ژوئن همان سال امضا کرد، که مجازات های بیشتری را برای جنایات با انگیزه تعصب تعیین کرد.

در ماه مه امسال، جورجیا قانون دستگیری شهروندان ایالتی را لغو کرد و به طور قابل توجهی توانایی هر کسی که یک افسر مجری قانون تایید شده نیست را برای دستگیری افراد محدود کرد. کمپ قانون قدیمی را "منسوخ" و "برای سوء استفاده آماده" خواند.

کمپ در آن زمان به ساوانا گفت: «فقط فکر می‌کنم این کار درستی است. «آنچه در مورد احمد آربری دیدیم... این ایالت جورجیا نیست که من می شناسم. ما بهتر از آن هستیم. "

در بسیاری از کشورها، به نظر می‌رسید که بقایای گذشته به سوی ملتی سرازیر می‌شد که برای مدت طولانی در مقابله با گناهان و بی‌عدالتی‌هایی که پایه‌های آن استوار بود، شکست خورده بود. جمله آربری آخرین نشانه در کتابی بود که به آرامی در حال تغییر است.

با این حال، برخی در برانسویک معتقد بودند که جامعه آنها با این پرونده آلوده شده است، به نحوی که احساس می کردند با شهری که می شناسند مطابقت ندارد.

بیل هستور که به عنوان کاپیتان اسکله در یک اسکله در نزدیکی دادگاه کار می کند، می گوید: «همه فکر می کنند جنوب نژادپرست است، اما من متوجه می شوم که آمریکایی های آفریقایی تبار و سفیدپوستان واقعاً در اینجا با هم خوب هستند.

یک مرد سفیدپوست 59 ساله که خود را محافظه‌کار می‌داند، گفت که امیدوار است نتیجه شفا پیدا کند - اگرچه شک داشت که آیا برایان، متهم سوم، به اندازه پدر و پسری که در ابتدا مورد آزار و اذیت قرار گرفتند، با مجازات شدیدی روبرو خواهد شد.

اما برای بسیاری، صرفاً اجتناب از آنچه که بدترین سناریو در نظر گرفته می‌شود - یک تبرئه کلی - دلیل کمی برای جشن گرفتن بود. سه محکوم به هیچ وجه پاسخگو نبودند. آنها تنها 74 روز بعد، پس از خشم ناشی از پخش ویدئویی در فضای مجازی، دستگیر شدند.

و خود دادگاه مملو از لحظات تکان دهنده بود: هنگام تماس با 911 که به عنوان مدرک پخش می شد، ماهیت اورژانس توسط یکی از متهمان به عنوان "یک مرد سیاهپوست در حال دویدن در خیابان" توصیف شد. ذکر تحقیرآمیز دادستان کل از "ناخن های بلند و کثیف پا" آربری. درخواست شکست خورده دفاعیات مبنی بر عدم اجازه حضور رهبران مذهب سیاه در دادگاه.

امری بری، کشیش کلیسای باپتیست جامعه گرین فارست در خارج از آتلانتا، گفت: «به عنوان یک مسیحی، یک مرد سیاهپوست و کشیش اکثریت یک جماعت آفریقایی-آمریکایی، این مورد نزدیک به خانه است.

او این جملات را «یادگاری» اما «لحظه ای» نامید.

وی گفت: «در قرن بیست و یکم، دیدن کاهش ارزش زندگی سیاه پوستان و سیاسی شدن قوه قضاییه ما دلسرد کننده، دلسردکننده و ناامیدکننده است.

با این حال، مانند همه موارد مشابه، حکم روز چهارشنبه به یک حقیقت تلخ اشاره دارد: اینکه عدالت گاهی اوقات به دور از آرامش است.

بری گفت: «این محکومیت احمد آربری را برنمی‌گرداند. "اما این مهر خواهد زد که زندگی و مرگ او بیهوده نبوده است."

جاروی از برانسویک، کالیم از لس آنجلس، هنسی فیسکه از هیوستون و کینگ از واشنگتن گزارش می دهد.