از 6 ژانویه، متحدان غربی نگران سلامت دموکراسی آمریکا هستند

ژانویه گذشته، جهان شوکه شده تماشا کرد که یک گروه اوباش طرفدار ترامپ به ساختمان کنگره آمریکا یورش بردند و سعی داشتند اعتبار پیروزی جو بایدن را در انتخابات بشکنند. یک سال بعد، بسیاری از نزدیکترین متحدان آمریکا هنوز عمیقاً نگران وضعیت دموکراسی آمریکا هستند.

در اروپای غربی، قدرت های بزرگ آشکارا با خروج پرزیدنت ترامپ از دفتر بیضی شکل آسوده خاطر شده اند. با این حال، این احساس در میان آنها وجود دارد که تهدید بلندمدت برای نهادهای دموکراتیک آمریکایی همچنان وجود دارد.

شاید هیچ کجا این احساس به اندازه آلمان که از خاکستر جنگ جهانی دوم بازسازی شده است، تا حد زیادی به لطف دست کمکی که دشمن سابقش، ایالات متحده دراز کرده است، نیست. این کشور هنوز آثار ترومای قرن بیستم را دارد، از جمله لغزش قبل از جنگ از دموکراسی به نازیسم و ​​شکاف شرق و غرب که با فروپاشی دیوار برلین در سال 1989 پایان یافت.

کنستانس استلزنمولر، محقق آلمانی و کارشناس فراآتلانتیک در مؤسسه بروکینگز، گفت: "من فکر می کنم منصفانه است که بگوییم در اروپا و کشور من نگرانی زیادی در مورد چالش دموکراسی در آمریکا وجود دارد." «برای همه روشن است که 6 ژانویه فقط یک اپیزود مجزا نبود. این بخشی از چیزی بزرگتر، ریشه دارتر و مخرب تر بود."

گروه‌هایی که شاخص‌های دموکراتیک را مطالعه می‌کنند، بسیاری از نقاط جهان را در مسیری نگران‌کننده می‌بینند، و ایالات متحده نیز از این قاعده مستثنی نیست. در ماه نوامبر، یک اندیشکده اروپایی، مؤسسه بین المللی دموکراسی و کمک به انتخابات، برای اولین بار ایالات متحده را در فهرست «دموکراسی های در حال عقب نشینی» قرار داد.

این سازمان مستقر در استکهلم نوشت: «ایالات متحده، سنگر دموکراسی جهانی، خود قربانی گرایشات استبدادی شده و با تعداد قابل توجهی از گام‌ها در مقیاس دموکراتیک سرنگون شده است».

مستبدانی مانند ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه و ویکتور اوربان، نخست وزیر مجارستان، مدت هاست که اصول اساسی لیبرال دموکراسی را به سخره گرفته اند و از قیام کنگره به عنوان نماد دیگری از یک سیستم در حال شکست یاد می کنند.

اما ابراز نگرانی واقعی نیز رایج است - آنها از سوی رهبران متحدی می آیند که امنیت خود را تحت حمایت یک دموکراسی پایدار آمریکایی می دانند.

پرزیدنت بایدن این را ماه گذشته در یک سخنرانی خوشامدگویی در دانشگاه ایالتی کارولینای جنوبی گفت، و از لحن گفتگوهای خود با رهبران جهان از زمان تصدی ریاست جمهوری شگفت زده شد.

وی گفت: از زمانی که رئیس جمهور شدم با بیش از 140 رئیس دولت صحبت کرده ام. "میدونی همه از من چی میپرسن؟" "آیا آمریکا خوب خواهد شد؟" دموکراسی در آمریکا چطور؟»

او سپس از خود یک سوال بلاغی پرسید: آیا تا به حال فکر کرده اید که رهبر دیگری از شما این سوال را بپرسد؟

دانشمندان علوم سیاسی هشدار می دهند که رهبران ضد دموکراتیک تمایل دارند در چیزی که یک اکوسیستم دوستانه را تشکیل می دهد متحد شوند. روز دوشنبه، ترامپ - در حمایت غیرمعمول در سیاست داخلی یک کشور دیگر توسط یک رئیس جمهور سابق ایالات متحده - "حمایت کامل" خود را از اوربان، که حزب راست افراطی او در بهار با انتخابات روبرو می شود، ارائه کرد.

رهبران اتحادیه اروپا نخست وزیر مجارستان را به تضعیف سیستماتیک قانون اساسی و نهادهای دموکراتیک کشورش از جمله قوه قضاییه و مطبوعات مستقل متهم کرده اند. اوربان که در محافل راست افراطی آمریکا نقش بسته بود و بسیاری از دولت‌های آمریکا از او دوری می‌کردند، از استقبال گرمی در کاخ سفید ترامپ برخوردار شد.

نگرانی‌ها در مورد تعهد بلندمدت ایالات متحده به ارزش‌های سنتی دموکراتیک ممکن است در میان متحدان پس از جنگ این کشور در اروپا، که هسته اصلی سازمان پیمان آتلانتیک شمالی را تشکیل می‌دهند، بیشتر باشد. اما آنها تنها کسانی نیستند که نگران هستند.

روزنامه معتبر کانادایی گلوب اند میل ماه گذشته مقاله ای از نویسنده و آکادمیک توماس هومر-دیکسون منتشر کرد که هشدار داد ایالات متحده ممکن است به سمت "بی ثباتی سیاسی داخلی شدید" پیش رود که می تواند عواقب خطرناکی برای همسایه شمالی خود داشته باشد.

این دانشمند علوم سیاسی کانادایی نوشت: ما نباید این احتمالات را صرفاً به این دلیل که مضحک یا خیلی وحشتناک به نظر می رسند را رد کنیم.

نزاع‌های سیاسی داخلی، در ایالات متحده یا جاهای دیگر چیز جدیدی نیست، اما لحن تلخ گفتمان سیاسی آمریکا برای برخی بینندگان نگران‌کننده است، خواه در واقع مانند 6 ژانویه در خشونت فوران کند یا نه.

در کشوری مانند آلمان که سیاستی مبتنی بر اجماع را در پیش گرفته است، خشم بی امان ایالات متحده نگرانی خاصی دارد.

موریس فرانک، سردبیر سابق روزنامه که خبرنامه ای را با هدف هدف قرار دادن مهاجران انگلیسی زبان در آلمان می نویسد، می گوید: «قطبی که در آمریکا می بینید، افکار عمومی و رسانه های آلمان را به وحشت می اندازد - خود سیاست سیاه و سفید با چیزهای مشترک کمی. به نظر نمی رسد که فضای زیادی برای سازش وجود داشته باشد.»

بسیاری در اروپا در حال تماشای اخبار تلاش‌های ادامه‌دار به رهبری کمیته‌ای کنگره هستند که در مورد حمله کنگره برای تعیین میزان کامل تلاش‌های ترامپ و متحدانش برای براندازی انتخابات 2020 تحقیق می‌کند.

در سرمقاله ای در روزنامه فرانسوی لوموند در ماه اکتبر آمده است: «در روزی که دموکراسی آمریکایی پایه های خود را متزلزل می کند، حقیقت همچنان آشکار می شود.

اما در میان سرکوب بحران‌های جدید - ظهور مجدد همه‌گیری کووید-19، موضع تهدیدآمیز روسیه در قبال اوکراین - برخی از آلمانی‌های معمولی شورش‌های کنگره را در پس‌زمینه محو می‌کنند.

رونه روآس، یک تاجر 30 ساله آلمانی که در میان جمعیت کریسمس میدان الکساندرپلاتز، میدان وسیع در قلب برلین شرقی روزگاری بود، می‌گوید: «به نظر می‌رسد زمان زیادی است.»

آلمان در آگوست 2020 زمانی که چند صد معترض جناح راست از سد پلیس عبور کردند و خود را به رایشتاگ رساندند، تهدید خود را به هجوم به پارلمان داشت. اما به سرعت به پایان رسید و معترضان بدون ورود به ساختمان توسط پلیس عقب رانده شدند.

روآس گفت: «آنچه برای من شگفت‌انگیز است روشی است که معترضان در ایالات متحده توانسته‌اند راه خود را باز کنند. "این همان بخشی است که هنوز باور کردنش سخت است."

تحلیلگران اروپایی به سرعت به این نکته اشاره می کنند که این قاره ارتباط مشکل ساز خود را با جنبش های راست افراطی دارد. با این حال، قیام 6 ژانویه ممکن است روند ناامیدی فزاینده از ایالات متحده را به عنوان چراغ پلورالیسم و ​​دموکراسی تسریع بخشد.

مطالعه‌ای که سال گذشته توسط مرکز تحقیقاتی پیو در 16 اقتصاد پیشرفته انجام شد، نشان می‌دهد که به طور متوسط ​​تنها 17 درصد از پاسخ‌دهندگان، دموکراسی آمریکایی را «الگوی خوبی برای سایر کشورها» می‌دانند. انتخاب بایدن برای ایالات متحده رونق ایجاد کرد، اما برای بسیاری، به ویژه نسل جوان، تصویر یک شهر تپه‌ای درخشان مانند یادگاری از دوران گذشته به نظر می‌رسد.

لیزا وپمچ، 27 ساله برلینی که به یک فروشگاه لوازم هنری نگاه می کرد، گفت: «موسیقی، فیلم، چیزهای فرهنگی - بله، البته، ما همچنان به دنبال آمریکا برای آن هستیم. "اما روش آنها برای انجام کارها، از نظر سیاسی - نه چندان."