Omicron بیمارستان هایی را می فرستد که پر از کارکنان بیمار، بیماران در حال مرگ و پزشکانی هستند که "فقط خراش می دهند"

در یک روز این هفته، 616 کارمند با بیماران COVID-19 در مرکز پزشکی Tufts در بوستون تماس گرفتند. این بیمارستان بدون نزدیک به یک دهم پرسنل خود - پزشکان، پرستاران، مدیران و باربران - گارد ملی را مأمور کرد تا به گروه بی امان بیماران، که بسیاری از آنها به شدت بیمار هستند، کمک کند.

چنین صحنه هایی در سراسر کشور وحشیانه بوده است، زیرا نسخه بسیار مخابره شده - البته کمتر کشنده - Omicron رکورد نزدیک به 2 میلیون مورد عفونت در هر هفته را به ثبت رسانده است. این جهش سیستم های بهداشتی را در هم شکست، روحیه پزشکان و پرستاران را تضعیف کرد، هزاران عمل جراحی را به تعویق انداخت، درمان بیماری های تهدید کننده زندگی مانند سرطان را به تأخیر انداخت و بیمارستان ها را به مراکز 24 ساعته مرتب سازی تبدیل کرد که در آن اعصاب می سوزد و خشم با ناامیدی طنین انداز می شود.

پرستار بالینی ملیندا چاپین، سمت چپ، از اتاق ایزوله COVID-19 با راشل چمبرلین، یک پرستار ثبت نام شده در مرکز پزشکی Dartmouth-Hitchcock در لبنان، نیویورک، در 3 ژانویه 2022 ارتباط برقرار می کند.

(استفان سن / آسوشیتدپرس)

سرعت روزافزون عفونت ها تقریباً هیچ بخشی از آمریکا را دست نخورده نگذاشته است. این طرز تفکر ما را در مورد ویروس، بیماران و جوامع پزشکی در شهرها تغییر داده است، زیرا با نزدیک شدن به سومین سال شیوع بیماری همه گیر به سختی با آن مقابله می کنند. زمانی ماسک ها و پنکه ها کم بودند. حالا اینها کارکنان هستند. کارگران خط مقدم در حالی که درهای بیمارستان را با صدای تق تق و تشویق گلدان ها ترک می کردند، به شیفت کاری خود پایان دادند. امروزه، بسیاری خسته و برخی حتی عصبانی هستند زیرا دریایی از آمریکایی‌های واکسینه نشده به دنبال درمان هستند.

در شهرهای بزرگ، بیمارستان ها هر هفته صدها یا هزاران کارگر مبتلا به کووید-19 را گزارش می کنند.

برآوردها نشان می دهد که Omicron ممکن است در هفته ها و ماه های آینده وزن خود را کاهش دهد. اما در حال حاضر، همه چیز بیداد می کند: بستری شدن در بیمارستان کووید-19 در این هفته رکورد 132051 ژانویه گذشته را شکست. Omicron اساساً بازی را تغییر داد، گویی یک طوفان چشم انداز را دوباره تنظیم کرده است. جذب مداوم بیماران - و ناتوانی بسیاری از بیمارستان ها در درمان آنها - صبر و شفقت پزشکان، پرستاران و سایر کادر پزشکی را تحت فشار قرار می دهد.

از 24 تخت در بخش دکتر جیسون چرتوف در بیمارستان جنسیس در زنسویل، اوهایو، شهری با 25000 نفر جمعیت، چهار تخت مسدود و خالی است زیرا تعداد پرستاران کافی وجود ندارد. تقریباً همه بیماران مبتلا به کووید-19 در آنجا هستند و چرتوف گفت که بیشتر آنها در دستگاه تنفس مصنوعی خواهند مرد.

چرتوف، 43 ساله، گفت: "من به آن عادت کرده‌ام. اما من هم خسته هستم. قبل از کووید، کاری که من انجام می‌دادم درمان افراد مبتلا به سرطان ریه بود. اگر سیگاری بودند، هرگز نسبت به آنها احساس بدی نداشتم." دوست ندارم این چیزی است که اکنون احساس می کنم. من نسبت به بیمارانی که سهم خود را برای محدود کردن گسترش این بیماری انجام نمی دهند، رنجش و عصبانیت دارم. باید آن را کنار بگذارم و از مردم فارغ از انتخاب آنها مراقبت کنم. این کار من است. کار. اما وای، سخت است؟"

آریانا سلینی، پرستاری که در شیفت های 12 ساعته در بخش مراقبت های ویژه تافتز کار می کند، این نظر را به اشتراک می گذارد. او با پدر و مادرش و مادربزرگش که آلزایمر و دیابت دارد زندگی می کند. او هنوز در باد جلوی خانه‌اش لباس‌هایش را در می‌آورد و مادربزرگش را در آغوش نمی‌گیرد و نمی‌بوسد.

او می‌گوید: «در ابتدا روحیه بالایی در خط مقدم وجود داشت. «وقتی مردم نمی‌خواستند واکسن بزنند یا گفتند این یک کلاهبرداری است، بسیاری از ما عصبانی می‌شدیم. اکنون ما اساساً بی حس شده ایم."

پرستار ثبت نام شده گیون کیم، سمت چپ، با بیمار مارکوس میلر، 44 ساله، از کارسون در بخش کووید-19 در شرکت کوچک پراویدنس در مرکز پزشکی مری در 11 ژانویه 2022، در تورنس کار می کند.

(فرانسین اور / لس آنجلس تایمز)

مانند بسیاری از کشورهای مشکل دار که می خواهند فراتر از کروناویروس بروند، به خصوص از زمانی که واکسیناسیون سال گذشته در میان احساس بازگشت به حالت عادی معرفی شد، بیمارستان ها به سرعت نبوغ و انعطاف پذیری ویروس را یادآور شدند. این محدودیت‌های کاری را که بیمارستان‌ها می‌توانند در برابر یک تهدید گسترده و مداوم انجام دهند، که با مشکلات آزمایشی، سیاست‌های ناهموار دولت و جمعیتی که در آن 27 درصد بزرگسالان واکسینه نشده باقی می‌مانند، افزایش داده است.

با ادامه واکسن‌ها آنقدر امید داشتیم که واقعاً پایان بود. دکتر شیرا دورون، پزشک بیماری‌های عفونی و اپیدمیولوژیست بیمارستان در مرکز پزشکی تافتس، می‌گوید: «شما مشاهده کرده‌اید که موارد با گسترش کاهش می‌یابند. دلتا و اومیکرون می آیند و به شما یاد می دهند که هر چیزی ممکن است اتفاق بیفتد.

دورون گفت: Omicron نسبت به نسخه‌های قبلی کمتر کشنده است، اما انتقال سریع جیوه آن خطراتی را به همراه دارد که بیمارستان‌ها و پزشکان به ندرت با آن مواجه هستند: «کارمندان مبتلا بسیار، بسیار، بسیار زیاد هستند». منحنی عفونت کارکنان ما در حال حاضر همه امواج قبلی را صاف نشان می دهد.

در بیمارستان او و سایر ایالت ها، از جمله جورجیا، مریلند، دلاور و اوهایو، گارد ملی برای حمایت از کارکنان مستهلک فراخوانده شده است. در مناطق روستایی که Omicron طولانی‌تر می‌آید، بیمارستان‌های کوچک پرجمعیت، پرستاران مسافر را دوباره استخدام می‌کنند و بیماران را به دلیل کمبود تخت به شهرها منتقل می‌کنند. در سال 2020، تقریباً تمام بیمارستان ها برای اولویت دادن به درمان COVID-19، روش های انتخابی را تعطیل کردند. امروزه، کسانی که آنها را ارائه می دهند، برنامه خود را تغییر می دهند، زیرا آزمایش بیماران با جراحی معمولی مثبت است. برخی از بیمارستان‌هایی که به شدت آسیب دیده‌اند تنها به عنوان مراکز درمان اضطراری COVID-19 خدمت می‌کنند.

در کالیفرنیا، کمبود پرسنل منجر به یک سیاست اضطراری شده است که به کارکنان بیمارستانی که آزمایش ویروس آنها مثبت است، اجازه می دهد در صورت عدم نشان دادن علائم، فوراً - بدون نیاز به ایزوله یا آزمایش های اضافی - به سر کار بازگردند. دپارتمان بهداشت عمومی کالیفرنیا این قانون را به دلیل نزدیک بودن ظرفیت بیمارستان ها معرفی کرد و به کارفرمایان گفت که مطمئن شوند این کارگران مبدل شده و برای کار با بیمارانی که قبلاً آلوده شده اند منصوب شده اند.

در آریزونا، رهبران بنر هلث، بزرگترین سیستم بهداشتی ایالت و یکی از بزرگ‌ترین سیستم‌های سلامت در کشور با 30 کرسی، این هفته هشدار دادند که بدترین وضعیت هنوز در راه است. این ایالت بارها رکوردهایی را برای موارد روزمره ثبت کرده است و 18783 مورد جدید در روز چهارشنبه ثبت شده است.

دکتر مارجوری بسل، مدیر ارشد بالینی بنر هلث، در کنفرانس خبری این هفته گفت: «نزدیک به یک سوم تخت‌های بستری ما در حال حاضر توسط بیماران مبتلا به کووید یا بیماران احتمالی اشغال شده است. «تقریباً 90 درصد از این بیماران مبتلا به کووید واکسینه نشده اند. در همین حال، تخت‌ها در بخش‌های مراقبت‌های ویژه مقرون به صرفه‌تر از زمان اوج نوع دلتا هستند.

در شمال شرقی، اولین منطقه ای در ایالات متحده که بیشترین ضربه را از جهش کنونی متحمل شد، مدیران بیمارستان گفتند که چالش های امروزی شباهت کمی به چالش هایی که در زمان ظهور ویروس برای اولین بار در 22 ماه پیش پدیدار شدند، دارد.

لاچارا پول از هاثورن، سمت چپ، با دختر 17 ساله‌اش، دانا اسمیت، در یک چادر پزشکی درست روبروی اورژانس شرکت کوچک پراویدنس در مرکز پزشکی مری در 11 ژانویه 2022، در تورنس منتظر است.

(فرانسین اور / لس آنجلس تایمز)

دورون، اپیدمیولوژیست تافتس، گفت: «ما در حال عبور هستیم.

دایانا ریچاردسون، مدیر عامل بیمارستان، گفت هجوم بیمارانی که در اوایل این بیماری همه‌گیر درمان را به تعویق انداخته‌اند، اوضاع را سخت‌تر کرده است. ریچاردسون گفت، پزشکان تافتز "بسیاری از بیماران بیمار را می بینند که هیچ ارتباطی با کووید ندارند: سرطان هایی که بدتر شده اند، شرایط ارتوپدی که بسیار دردناک تر هستند، بیماری قلبی که به دلیل این مراقبت تاخیری پیشرفت کرده است." «بار بسیار زیاد است. خستگی کامل کارکنان بیمارستان باورنکردنی است.»

یکی از مدیران بیمارستان Yale-New Haven در کانکتیکات، دکتر ماکسول لارنس، توضیح داد که چگونه با "چالش‌برانگیزترین بازی تتریس که می‌توانید برای جا دادن همه آن بیماران و کارکنان در اسلات‌های موجود در طول این پرش بازی کنید، برخورد می‌کند."

Laurans 1250 کارمند را در بخش جراحی بیمارستان مدیریت می کند، جایی که روش های قلبی، ارتوپدی و آب مروارید رایج است. این نوع عملیات در موج اول به تعویق افتاد. اکنون آنها دوباره هستند - اما به دلیل دیگری.

وی گفت: روزانه ده ها عمل جراحی انجام می شود که به دلیل مثبت بودن آزمایش بیمار مجبور به تعویق آن ها هستیم. سپس کارکنان هستند. «ما پیش از همه‌گیری با کمبود نیرو مواجه بودیم. اکنون با تعداد قابل توجهی از کارمندان مثبت روبرو هستیم. هر روز باید 5 تا 10 درصد از کارکنان خود را برای رفع نیازهای بالینی به منطقه دیگری اعزام کنیم.

در اوهایو، جایی که میزان بستری شدن در بیمارستان به سطوح بی سابقه ای رسیده است و حدود 56 درصد از جمعیت واکسینه شده اند، بیمارستان های روستایی تحت فشار زیادی قرار دارند. چرتوف، که یک شیفت شب در بخش مراقبت‌های ویژه کار می‌کند و متخصص ریه در بیمارستان جنسیس در زنسویل - تقریباً 55 مایلی شرق کلمبوس - است، گفت که فقدان واکسن همچنان بزرگترین تهدید برای سلامت جوامعی است، مانند آنچه که او به آن خدمات می‌دهد. . .

استانی که او در آن کار می کند، ماسکینگهام، 47 درصد از جمعیت واکسینه شده خود از میانگین کشوری عقب است.

"عدم حساسیت به واکسن وجود دارد. چرتوف گفت: چنین مقاومتی وجود دارد. "معمولاً به محض دیدن شخصی می توانید بگویید که واکسینه نشده است - به دلیل شدت علائم. این چنین مانعی برای بهبود مردم و جلوگیری از گسترش بدترین ها است.»