نیکلاس گلدبرگ: دموکراسی در هنگ کنگ در حال مرگ است. اما چرا به دیگران اهمیت می دهیم؟

آیا دموکراسی قابل نابودی است؟ شما شرط می بندید که می توانید. فقط به آنچه در هنگ کنگ اتفاق می افتد نگاه کنید.

آخرین بازدید من از آنجا در پایان سال 2019، درست قبل از همه‌گیری، در جریان چیزی که به نظر می‌رسد در گذشته موضع نهایی جنبش طرفدار دموکراسی باشد، بود. در آن روزها، تظاهرات پاپ آپ یک اتفاق عادی بود، از جمله درگیری در خیابان ها بین فعالان نقابدار و پلیس.

دولت هنگ کنگ از قبل با مخالفان مبارزه می کرد و به طور فزاینده ای در کنار تلاش های پکن برای تحت کنترل کامل این شهر قرار گرفت. اما سازمان‌های خبری مستقل هنوز هم فرسایش آزادی‌های دموکراتیک را به چالش می‌کشند. سیاستمداران اپوزیسیون به نفع خودمختاری و استقلال صحبت کرده اند.

نشانه‌هایی از بحث، مخالفت و مقاومت در همه جا دیده می‌شد: بقایای تظاهرات شب گذشته، پوست‌کردن پوسترهای دیواری، و گرافیتی‌های خشمگین ضد دولتی.

اما آن روزها تمام شده اند.

یک مقاله نویس عقیده

نیکلاس گلدبرگ

نیکلاس گلدبرگ 11 سال به عنوان سردبیر صفحه سرمقاله و سردبیر سابق صفحه Op-Ed و بخش نظرات یکشنبه بوده است.

اعتراضات دفع شد. بیش از 100 رهبر و فعال دموکراسی خواه بر اساس قانون ظالمانه امنیت ملی که در ژوئن 2020 وضع شد، متهم شده اند. هزاران معترض نیز دستگیر شده اند. اتهامات شامل براندازی و تجزیه طلبی است.

دولت در حال پاکسازی از منتقدان است. در سال 2021، هنگ کنگ و مقامات چینی از مقامات و نامزدهای منتخب خواستند که نه تنها به هنگ کنگ و قوانین آن، بلکه به پکن نیز وفاداری کنند. صدها تن از اعضای شورای منطقه هنگ کنگ استعفا داده یا برکنار شده اند. حتی کسانی که سوگند بیعت می‌دادند، اگر مسئولان وعده‌هایشان را معتبر نمی‌دانستند، حذف می‌شدند.

سرکوب علیه رسانه های مستقل شدید - و موفقیت آمیز بوده است. در هفته آخر دسامبر، استند نیوز، یک وب سایت مستقل طرفدار دموکراسی، مورد حمله صدها افسر پلیس قرار گرفت. هفت سردبیر، اعضای هیئت مدیره و یک روزنامه نگار دستگیر شدند و این سازمان اعلام کرد که سایت از بین خواهد رفت. چند روز بعد، در 3 ژانویه، سیتیزن نیوز، یک سایت کوچک خبری آنلاین، اعلام کرد که انتشار آن نیز به دلیل نگرانی در مورد ایمنی کارکنان خود متوقف خواهد شد.

آنها از آخرین صداهای مستقل باقی مانده در شهر بودند. بسته شدن آنها به دنبال بسته شدن روزنامه مستقل پر سر و صدا اپل دیلی در ژوئن رخ داد که متعلق به غول لباس جیمی لای است که اکنون در زندان است.

اتحادیه معلمان و بزرگترین اتحادیه مستقل شهر در سال 2021 منحل شدند، و همچنین جبهه مدنی برای حقوق بشر که برخی از بزرگترین تظاهرات دموکراسی را سازماندهی می کند.

دیده بان حقوق بشر در ژوئن گفت که پلیس و دادگاه ها به "ابزار کنترل دولت چین تبدیل شده اند، نه اجرای مستقل و بی طرفانه حاکمیت قانون". پس از بازدید من، آزادی دانشگاهی مورد تهدید قرار گرفت، موزه ها مورد آزار و اذیت قرار گرفتند، فیلم ها لغو شدند، بناهای تاریخی حذف شدند، شعارهای سیاسی ممنوع شد و کتاب ها از کتابخانه ها خارج شدند.

کری لام، مدیر عامل هنگ کنگ، اکنون به سادگی کارمند دولت پکن است.

اینگونه است که دموکراسی ها ناپدید می شوند. بدون رهبرانی که جرات صحبت کردن دارند، بدون مکان هایی برای انتشار یا پخش اخبار مستقل، بدون توسل به یک قوه قضاییه مستقل، بدون حقوق و آزادی های اساسی تضمین شده و حمایت شده توسط دولت، هیچ راهی برای مردم هنگ کنگ وجود ندارد که محکم در برابر اربابان مهاجم بایستند. قاره

تماشای اطاعت آنها به طرز وحشتناکی مایوس کننده است.

این شهر برای بیش از 150 سال تحت سلطه استعمار بریتانیا بود تا اینکه در سال 1997 انگلستان آن را به چین واگذار کرد. در آن زمان، دولت چین موافقت کرد که به میزان قابل توجهی از خودمختاری سیاسی و آزادی شخصی به مدت 50 سال تحت چارچوب معروف به "یک کشور، دو سیستم" اجازه دهد.

اما این وعده شکسته شده است.

البته دولت ایالات متحده این وضعیت را رد می کند. پس از بسته شدن استند نیوز دو هفته پیش، آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه گفت: روزنامه نگاری شورش نیست. یک دولت مطمئن که از حقیقت نمی ترسد، مطبوعات آزاد را در آغوش می کشد.»

اما ایالات متحده حاضر است در این مورد چه کاری انجام دهد؟ محدودیتی برای فشار دولت آمریکا بر ابرقدرت قدرتمندی مانند چین برای محافظت از مردم هنگ کنگ وجود دارد. هنگ کنگ برای چین مهمتر از ما است.

اگر هیچ چیز دیگری نباشد، آنچه در هنگ کنگ اتفاق می افتد یادآوری است که دموکراسی شکننده است. این چیزی است که ما باید به آن توجه کنیم.

یک دوره بلافاصله پس از پایان جنگ سرد بود که برخی از مردم معتقد بودند که پیشرفت دموکراسی برگشت ناپذیر شده است و فروپاشی دیکتاتوری ها اجتناب ناپذیر است.، که نظم لیبرال دمکراتیک بر توتالیتاریسم و ​​استبداد پیروز شده است. در اوایل دهه 2000، تعداد کشورهای آزاد و دموکراتیک به طور چشمگیری افزایش یافت.

اما در سال‌های اخیر، دموکراسی رو به زوال بوده است. برای مثال، شاخص دموکراسی 2020 اکونومیست نشان داد که به لطف «تسلیم دموکراسی»، اکنون تنها 8.4 درصد از مردم جهان در جایی زندگی می کنند که می توان آن را دموکراسی کامل در نظر گرفت. «امتیاز دموکراسی جهانی» این شاخص کمتر از زمان شروع آن در سال 2006 است.

عقب نشینی در اینجا در خانه صورت گرفته است. اکونومیست اکنون ایالات متحده را به عنوان یک دموکراسی شریر طبقه بندی می کند. و در مارس سال گذشته، ایالات متحده در رتبه بندی جهانی سالانه حقوق سیاسی و آزادی های مدنی توسط خانه آزادی به پایین ترین سطح سقوط کرد و از 94 یک دهه قبل 83 امتیاز از 100 کسب کرد.

بنابراین ما نمی توانیم راضی باشیم. دموکراسی، حاکمیت قانون، حقوق مدنی و آزادی های فردی مهم هستند - و آنها در داخل و خارج از کشور در معرض تهدید هستند. مردم هنگ کنگ برای ما پیام تکان دهنده ای ارسال می کنند: اگر در یک سیستم دموکراتیک زندگی می کنید، آن را بچشید و آن را جشن بگیرید - و برای بقای آن مبارزه کنید.

@Nick_Goldberg