نیکلاس گلدبرگ: آیا تحریم ها می توانند حمله روسیه به اوکراین را دفع کنند؟

هنگامی که پرزیدنت بایدن به صراحت اعلام کرد که ایالات متحده به دلیل تشدید بحران در اوکراین، نیروهای آمریکایی را به اوکراین اعزام نخواهد کرد، او تنها مجموعه محدودی از گزینه ها را برای جلوگیری یا مجازات حمله روسیه باقی گذاشت.

برای مثال، او به مذاکره با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در جستجوی راه حل دیپلماتیک مستدل ادامه می دهد. و از روز دوشنبه، او استقرار هزاران نیرو در کشورهای نزدیک اروپای شرقی را به عنوان یک "بازدارنده" در نظر گرفته است. ایالات متحده همچنین ارائه تسلیحات و کمک های نظامی به اوکراینی ها را آغاز کرده است.

تاکنون هیچ نشانه ای مبنی بر عقب نشینی پوتین وجود ندارد.

یک مقاله نویس عقیده

نیکلاس گلدبرگ

نیکلاس گلدبرگ 11 سال به عنوان سردبیر صفحه سرمقاله و سردبیر سابق صفحه Op-Ed و بخش نظرات یکشنبه بوده است.

اما بایدن ناامید به نظر نمی رسد، حداقل نه در انظار عمومی. این به این دلیل است که او همچنان بر تاکتیک سوم تکیه می کند، که امیدوار است چنان درد و رنجی برای پوتین ایجاد کند که رئیس جمهور روسیه در حالی که سربازانش پشت سر او هستند به خانه برود - تحریم های اقتصادی.

ممکن است تحریم‌ها به اندازه پهپادها و موشک‌ها و تقویت ناتو دراماتیک به نظر نرسند. اما آنها زمانی که اراده سیاسی برای مبارزه ندارند، ابزار انتخابی برای سیاست خارجی آمریکا هستند. آنها ارزان تر از جنگ هستند - از نظر مالی و غیره. آنها بی خون هستند.

اگر چین با اویغورها بد رفتار می کند و ایالات متحده به دلیل آن آمادگی شروع جنگ جهانی سوم را ندارد، ما تحریم می کنیم. اگر ارتش میانمار قدرت را از دولت منتخب بگیرد، همان چیزی است. و اگر عربستان سعودی یک روزنامه نگار مخالف را بکشد و تکه تکه کند.

من نمی خواهم بیهوده به نظر برسم. تحریم ها بسیار جذاب هستند، به همین دلیل است که ما به آنها باز می گردیم. اگر مثل من معتقدید که ایالات متحده خیلی راحت و خیلی وقت ها وارد جنگ می شود - اما ما همچنین باید از ناقضان حقوق بشر و مستبدان سرکوبگر و ناقضان سرزمینی جلوگیری کنیم - پس البته برای حد وسط بین دیپلماسی بی تاب هستید. و جنگ .

با این حال، مشکل این است که در سال‌های پس از جنگ سرد، ایالات متحده و متحدانش شاید بیش از حد انعکاسی، با برنامه‌ریزی و تمرکز بسیار کم به تحریم‌ها روی آوردند - و اغلب در دستیابی به اهداف خود ناکام ماندند.

مشخص نیست که آنها چقدر در برابر روسیه موثر خواهند بود.

تحریم‌ها ممکن است شامل تحریم‌ها، تحریم‌ها، تحریم‌های تجاری، کاهش کمک‌های خارجی، تعلیق شناسایی دیپلماتیک، مسدود کردن دارایی‌ها و ممنوعیت سفر و موارد دیگر باشد. قدمت آنها به اندازه خود سیاست خارجی است: در سال 432 قبل از میلاد، آتن یک تحریم تجاری را بر همسایه خود مگارا درست قبل از جنگ پلوپونز اعمال کرد.

اما تحریم ها پس از پایان جنگ سرد به گزینه اصلی تبدیل شدند. هائیتی، لیبی، ایران، عراق، سوریه، کشورهای آفریقایی، ونزوئلا، کره شمالی - ما همه آنها و بسیاری دیگر را تحریم کرده ایم.

بر اساس مقاله اخیر در فارین افرز، در دوره اول ریاست جمهوری اوباما، سالانه به طور متوسط ​​500 شخص حقوقی (افراد و ایالت) تحریم می شدند. این رقم در دوران ترامپ تقریباً دو برابر شد.

و این علیرغم موفقیت آمیز تحریم هاست. به کوبا فکر کنید، جایی که رژیم فیدل کاسترو از یک تحریم چندین دهه جان سالم به در برده است. یا ونزوئلا، جایی که دولت نیکلاس مادورو، رئیس جمهور، به مخالفت با تحریم های سخت و دردناک ادامه می دهد.

اغلب اوقات، تحریم ها به افراد اشتباه آسیب می زند. در عراق در اواخر دهه 1990، نوزادان بدغذا را در بیمارستان های بغداد دیدم و مردمی را دیدم که برای خرید بلوک های غذا در صف ایستاده بودند - در حالی که مقامات رژیم صدام حسین هنوز در کاخ ها زندگی می کردند.

در اوایل دهه 2000، ایالات متحده و متحدانش به دنبال هدف قرار دادن تحریم‌های «هوشمند» بودند که قول می‌دادند، مانند سلاح‌های هدایت‌شونده دقیق، به اهداف خود به طور مؤثرتر و در عین حال کاهش خسارات مربوطه را هدف قرار دهند.

جورج ا. "شما از یک منو انتخاب می کنید. شما می توانید تحریم تسلیحاتی را اعمال کنید زیرا در حال توقف یک جنگ داخلی هستید، یا می توانید کالایی را مسدود کنید زیرا گروهی که هدف آن قرار دارید، مثلاً بر روی الماس خونی، چوب یا نفت زندگی می کند. یا می توانید دسترسی دیکتاتورها به حساب های بانکی خصوصی آنها را ببندید.

اما مطالعات نشان می‌دهد که حتی امروز نیز تحریم‌ها تنها در یک سوم تا نیمی از زمان‌ها به اهداف خود می‌رسند و مردم عادی همچنان از آن رنج می‌برند. منتقدان چپ می گویند که آنها فقط در زمان صرفه جویی می کنند نه جلوگیری از جنگ. برخی دیگر می گویند تحریم ها بیش از حد مورد استفاده قرار گرفته است، بسیار گسترده، گران تر از آنچه به نظر می رسد و دشمنی با متحدان درگیر در همکاری است. گاهی اوقات نتیجه معکوس دارند و کشورها را علیه آمریکا متحد می کنند

دانیل دبلیو درزنر، استاد سیاست بین‌الملل در دانشگاه تافتس در امور خارجه می‌نویسد: «سیاستمداران باید با آنها مانند یک چاقوی جراحی رفتار کنند، نه یک چاقوی ارتش سوئیس».

در اوکراین، بایدن تهدید کرده است که طی چند ساعت پس از حمله، تحریم‌های مالی، فنی و نظامی اعمال خواهد کرد، از جمله، به گفته نیویورک تایمز، قطع کردن بزرگترین موسسات مالی خود از معاملات جهانی. روز یکشنبه، دولت آمریکا اعلام کرد که در حال بررسی استفاده از شکل جدیدی از کنترل‌های صادراتی برای آسیب رساندن به صنایع استراتژیک روسیه از طریق محروم کردن آنها از اجزای مورد نیاز برای فناوری هوافضا، محاسبات کوانتومی و هوش مصنوعی است.

اما در حالی که بایدن می گوید روسیه «بهای جدی و گرانی را پرداخت خواهد کرد»، برخی کارشناسان می گویند این تحریم ها تنها می تواند پوتین را «لجبازتر» کند.

بنابراین بله، تحریم ها نوشدارویی نیستند. اما آنها در گذشته - در آفریقای جنوبی، در ایران، در بخش‌هایی از آفریقا و جاهای دیگر - کار کرده‌اند و باید در آینده دوباره این کار را انجام دهند.

آنها باید با اهداف سیاسی محدود و کاملاً تعریف شده مرتبط باشند. باید اقدامات بیشتری برای به حداقل رساندن یا کاهش آسیب به جمعیت های بی گناه انجام شود. مشارکت چندجانبه بسیار مهم است.

اوکراین آزمایش بعدی خواهد بود: آیا ایالات متحده و متحدانش می توانند فرمول جادویی را برای تأثیرگذاری بر رفتار دشمنان بدون نیاز به جنگ پیدا کنند؟

@Nick_Goldberg