دموکراسی در میانمار پس از برکناری آنگ سان سوچی چطور؟

محکومیت های بین المللی به سرعت در مورد محکومیت آنگ سان سوچی، نماد سابق دموکراسی در روز دوشنبه توسط یک دادگاه نظامی در میانمار منتشر شد.

اما در واقعیت، برنده ۷۶ ساله نوبل دیگر مشعل‌دار اصلی آرمان‌های دموکراتیک کشور نیست.

سوچی، رهبر غیرنظامی که امسال در کودتای واقعی در این کشور آسیای جنوب شرقی برکنار شد، به دو اتهام مجرم شناخته شد و به چهار سال محکوم شد که به سرعت به دو سال کاهش یافت.

دولت‌های غربی و گروه‌های بین‌المللی حقوق بشر، شکایت‌ها علیه او را به نادرستی و نمادی از تلاش‌های مستمر حاکمان نظامی کشور برای معکوس کردن پیشرفت‌های ناموفق به سوی دموکراسی در سال‌های اخیر - تا زمانی که یک نظامی نظامی در ماه فوریه قدرت را به دست آورد - متهم کرده‌اند.

وزیر امور خارجه آمریکا آنتونی جی. بلینکن این حکم را ناعادلانه توصیف کرد و خواستار آزادی سوچی و سایر مقامات منتخب در پشت میله های زندان شد.

بلینکن گفت: «من از رژیم می‌خواهم که به خشونت پایان دهد، به خواست مردم احترام بگذارد و زندانیان ناعادل را آزاد کند. در بیانیه ای گفت - صدایی که توسط اتحادیه اروپا، بریتانیای کبیر، سازمان ملل متحد و غیره نیز به صدا درآمده است.

سوچی همچنان با اتهامات جدی تری روبروست که برخی از آنها می تواند او را تا پایان عمر در زندان نگه دارد.

شکی وجود نداشت که رهبران نظامی سوچی را که در اول فوریه دستگیر شد، روزی که ارتش قدرت را به دست گرفت، ساکت خواهند کرد.

فیل رابرتسون، معاون مدیر دیده بان حقوق بشر مستقر در نیویورک، در توییتر نوشت که پرونده جنایی علیه رهبر برکنار شده "به قصد محبوس شدن برای همیشه بود تا او هرگز نتواند دوباره حکومت نظامی را به چالش بکشد."

بهانه ارتش برای برکناری سوچی این بود که انتخابات سال گذشته - که اتحادیه ملی برای دموکراسی او با دست پیروز شد - به تقلب آلوده شد، اگرچه ناظران مستقل انتخابات هیچ تخلف جدی را گزارش نکردند.

حتی قبل از مداخله ارتش، سوچی که 15 سال را در حبس خانگی گذرانده بود، اعتبار بین المللی خود را به شدت کاهش داد. او که در سال 2010 آزاد شد، به نظر می‌رسد که وعده ژنرال‌ها برای تلاش برای حکومت‌داری دموکراتیک را پذیرفته است.

سوچی همچنان در میانمار یک چهره قابل احترام است، اما حامیان بین المللی نه تنها از احترام او به ارتش و پیوستن عمومی او به نقض فاحش حقوق عمومی، از جمله سرکوب مسلمانان روهینگیا در سال 2017 توسط گروه های بین المللی حقوق بشر، وحشت زده شده اند. نسل کشی. .

با این حال، بدتر شدن شهرت بین المللی سوچی عاملی در روند او نبود. در عوض، تحلیلگران می گویند که این رویه تحت الشعاع درام مرگ و زندگی است که هر روز در کشور رخ می دهد، زیرا جنگ داخلی از مناطق مرزی تا خیابان های شهرهای بزرگ مانند یانگون در حال وقوع است.

هانتر مارستون، دانشمند علوم سیاسی مستقر در استرالیا که بر میانمار تمرکز می کند، گفت: «مکالمه در مورد دموکراسی و فدرالیسم در میانمار تاکنون به سادگی از آنگ سان سوچی و NLD عبور کرده است تا شامل مطالبات قومی گسترده تر و حاکمیت و شمول در کشور شود. . .

سوچی هنوز در میان بودایی‌ها محبوب است که او را داو سو یا خاله سو می‌نامند. اما کشور رو به جلو است.

هزاران جوان بی‌شماری در میانمار در شورش آشکار هستند و تمایلی به سازش با حکومت نظامی ندارند. برای آنها، کیش شخصیتی که مدتهاست سوچی را احاطه کرده است، دیگر در آرزوهای آنها مرکزی نیست.

یک زن 24 ساله یانگون که به دلیل نقشش در جنبش اپوزیسیون می خواست ناشناس بماند، گفت: "من رهبری جمعی را بر رهبری فردی می خواهم." ما به یک سیستم فدرال نیاز داریم که همه گروه های قومی بتوانند در آن شرکت کنند. من فکر نمی کنم داو سو بتواند چنین حکومتی باشد.

در همین حال، دولت تبعیدی - معروف به دولت وحدت ملی، که شامل اعضای یک دولت غیرنظامی مخلوع و دیگر رهبران قومی است - اولویت را به تنوع بیشتر داده است. بدون آن، آنها نمی توانند به هدف خود برای ساختن یک ملت جدید، به رهبری فدرالیسم، که در آن ایالت ها و گروه های قومی مختلف عقاید یکسانی دارند، تحقق بخشند.

سوچی و حزبش در زمان قدرت، رای دادن قومی را محدود کردند و حتی مجسمه‌هایی از پدر فقیدش، آنگ سانگ، ساختند که برای اکثریت بودایی قهرمان محسوب می‌شد، اما نه برای گروه‌های قومی که پس از استقلال بریتانیا به حاشیه رانده شدند.

امروز این مهم است زیرا مخالفان مخالف حکومت نظامی بیش از هر زمان دیگری به گروه های قومی و شورشیان مسلح آنها نیاز دارند تا ارتش را از قدرت بردارند. بودایی ها به مناطق مرزی گریختند و به شورشیان قومی پیوستند، تنها گروه هایی که به اندازه کافی قدرتمند بودند تا در مقابل ارتش معروف به تاتمادو بایستند.

تینزار شونلی یی، یک فعال برجسته طرفدار دموکراسی که مجبور به مخفی شدن شد، زمانی سوچی را تحسین می کرد، اما امسال در مورد ناامید شدنش پس از بحران روهینگیا صحبت می کند. او اکنون معتقد است که نفوذ عظیم سوچی در دولت غیرنظامی توسعه کشور را متوقف می کند. او گفت که اگر میانمار به نحوی موفق شود از حکومت نظامی خارج شود، به رهبری جوان تازه نیاز دارد، که همچنین نماینده جمعیت قومی است که سوچی از آن اجتناب می کند.

با این حال تینزار شونلی یی نتوانست برنده جایزه صلح نوبل و قهرمان دوران کودکی را به طور کامل از قلم بیاندازد.

او گفت: «در حالی که داو سو به حال و هوای فعلی میانمار اذعان دارد، او هنوز هم می تواند نقشی را ایفا کند.

خبرنگار ویژه کیاو حسان هلائینگ در بانکوک و نویسنده کارمند تایمز لورا کینگ در واشنگتن در این گزارش مشارکت داشتند.