در بحبوحه بحران اوکراین، تجارت، انرژی و تاریخ، سیاست آلمان در مورد روسیه را رنگ آمیزی می کند

قدرتمندترین کشور اروپا، آلمان، احتمالاً انتظار نداشت که آخرین ژست همبستگی خود در قبال اوکراین - که توسط حدود 100000 سرباز روسی که در نزدیکی مرزهایش جمع شده بودند، تهدید می شود - به چیزی شبیه به یک ضربه تلخ تبدیل شود.

اما این کم و بیش پس از آن اتفاق افتاد که وزیر دفاع آلمان، کریستین لامبرشت، چهارشنبه اعلام کرد که دولت در برلین، که صادرات تسلیحات به اوکراین را رد کرده است، 5000 کلاه ایمنی را به همراه خواهد فرستاد.

در پاسخ، شهردار کیف، پایتخت اوکراین - قهرمان سابق بوکس سنگین وزن جهان که سال ها در آلمان زندگی کرده و در این کشور مشهور است - خود را «بی حرف» اعلام کرد.

ویتالی کلیچکو، شهردار آلمان، به روزنامه بیلد آلمان گفت: ظاهراً وزارت دفاع متوجه نشده است که ما با نیروهای کاملاً مجهز روسی روبرو هستیم.

آلمان بعداً چه نوع حمایتی ارسال خواهد کرد؟ با طعنه پرسید. "بالش؟"

آلمان، قدرت اقتصادی این قاره و یک چهره محوری در ائتلاف ناتو، تقریباً هر روز به هشدارهای شدیدتر غرب به ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه مبنی بر اینکه اعزام نیروهای روسیه به اوکراین اشتباهی بسیار پرهزینه خواهد بود، پیوسته است.

اما به دلایل تاریخی و اقتصادی - به ویژه خط لوله گازی بحث برانگیز نورد استریم 2 بین آلمان و روسیه - آلمان مدتهاست سعی کرده مسیری معتدل را به سمت روسیه هدایت کند.

با این حال، در چنین لحظه‌ای پرتنش، حفظ آن اقدام متعادل به طور فزاینده‌ای دشوار است.

آلمان نه تنها از ارسال تسلیحات دفاعی به اوکراین امتناع کرده است، بلکه در پیروی از دیگر کشورهای ناتو که مواد را به کشورهای خط مقدم و مناطق حساس برای نشان دادن حمایت از آرمان اوکراین می‌رسانند، شکست خورده است.

ولفگانگ ایشینگر، سفیر سابق آلمان در ایالات متحده و رئیس کنفرانس امنیتی مونیخ، یکشنبه در توییتر پیشنهاد کرد که سیاست "گیج کننده" آلمان در اوکراین خطر جدا شدن آن را داشت.

"آلمان تنها در خانه؟" او درخواست کرد.

دولت بایدن تصویری از عزم تزلزل ناپذیر از سوی ایالات متحده و سایر اعضای ناتو در مواجهه با دشمنی روسیه با اوکراین ترسیم کرده است. با این حال، آلمان تنها متحد اصلی اروپایی نیست که منافع خود را در بحبوحه بحران اوکراین حفظ می کند.

راشل ریزو، یکی از اعضای ارشد مرکز اروپای شورای آتلانتیک، در پادکستی این هفته در پلتفرم Conversation Six گفت: «در اروپا واقعاً فرهنگ استراتژیک مشترکی در مورد سیاست روسیه وجود ندارد. دولت های مختلف به روابط خود با روسیه از دریچه ای دوجانبه می نگرند و نه در سطح اروپا. و من فکر می کنم روسیه به نوبه خود اروپا را به عنوان یک بازیکن حاشیه ای می بیند.

بحران اوکراین تلاش های طولانی مدت برای نفوذ را تشدید کرده است. امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه، روز چهارشنبه در پاریس میزبان مذاکرات چهارجانبه با نمایندگان آلمان، اوکراین و روسیه بود و قصد داشت روز جمعه با پوتین گفتگو کند.

در کنفرانس خبری مشترک با اولاف شولتز، صدراعظم آلمان، رهبر فرانسه هشدارهای آمریکا و ناتو در مورد هرگونه تهاجم روسیه را تکرار کرد، اما همچنین گفت پاریس و برلین آماده ادامه گفتگو با مسکو هستند.

در آلمان، بن بست اوکراین آزمون سختی برای دولت چپ میانه جدید شولز است که کمتر از دو ماه پیش سوگند یاد کرد. ائتلاف حاکم که اختلافات درون صفوف خود را از بین می برد و برخی از رهبران اپوزیسیون سیاسی خواستار لغو ممنوعیت سلاح های دفاعی برای اوکراین هستند.

بن بست اوکراین در آلمان، خانه دیوار برلین، که نزدیک به 30 سال به عنوان نمادی از جنگ سرد پابرجا بود، طنین انداز شده است. اما سنگ محک تاریخی قدرتمند دیگری نیز وجود دارد، از جمله احساس شرمندگی نسبت به گذشته نازی کشور، که باعث شده است در مورد رهبری مسائل امنیتی در اروپا بی اعتنا باشد.

لامبرشت، وزیر دفاع، شولز را در درخواست برای "کاهش تنش" در اوکراین تکرار کرد.

او گفت: «در شرایط کنونی، تامین تسلیحات برای آن مفید نخواهد بود و این موضعی است که دولت آلمان با آن موافق است. من می‌توانم تمایل به حمایت از اوکراین را درک کنم و این دقیقاً همان کاری است که ما در حال حاضر انجام می‌دهیم.»

یورگن هارت، رهبر سیاست خارجی حزب مخالف دموکرات مسیحی در پارلمان، گفت آلمان حداقل باید ارسال سلاح به اوکراین را در نظر بگیرد.

وی گفت: به نظر من درخواست تسلیحات دفاعی از سوی اوکراین در آلمان باید مورد بررسی قرار گیرد و در موارد خاص نیز تایید شود.

عدم تمایل به صادرات تسلیحات به اوکراین نشان دهنده یک جریان صلح طلبی قوی از سوی مردم آلمان است. بر اساس یک نظرسنجی در نوامبر 2021 توسط موسسه Kantar در آلمان به نمایندگی از صلح سبز، اکثر پاسخ دهندگان گفتند که طرفدار قوانین سختگیرانه برای صادرات اسلحه هستند.

قلب موضوع شاید اقتصاد باشد. آلمان به شدت به واردات گاز طبیعی از روسیه وابسته است و تا همین اواخر قصد داشت واردات گاز طبیعی روسیه را از طریق خط لوله نورد استریم 2 که مستقیماً از زیر دریای بالتیک به آلمان می‌گذرد، آغاز کند. این خط لوله بحث برانگیز باعث خشم اوکراین و دیگر کشورهای اروپای شرقی شد که به هزینه های ترانزیت گاز روسیه وابسته هستند.

یک مقام ارشد روز سه شنبه گفت که اروپا نگران کمبود گاز طبیعی در صورت تهاجم روسیه به اوکراین است و دولت بایدن در حال کار بر روی "برنامه ریزی اضطراری" برای جلوگیری از هرگونه کمبود است.

اوکراین گفت فوری بودن تهدید روسیه باعث شد تا کشورهایی مانند آلمان اقدامات مشخصی برای کمک به آن اتخاذ کنند.

آندری ملنیک، سفیر اوکراین در آلمان در مصاحبه با روزنامه هندلزبلات گفت: «جدی بودن وضعیت مستلزم بازنگری فوری و تغییر مسیر در مورد تحویل تسلیحات به اوکراین از سوی دولت آلمان است». ما در تلاش برای متقاعد کردن دولت آلمان برای تحویل تسلیحات دفاعی آرام نخواهیم گرفت.»

مقامات آلمانی همچنین گزارش‌هایی را تأیید کردند که برلین با خودداری از صدور مجوزهای لازم صادراتی، دیگر کشورهای ناتو از جمله استونی را از تامین هویتزرهای چند دهه‌ای ساخت آلمان به اوکراین باز داشته است.

شهرت آلمان در اوکراین در آخر هفته گذشته ضربه بیشتری خورد، زمانی که فرمانده نیروی دریایی این کشور، معاون دریاسالار کی آخیم شوئنباخ، به دلیل اظهاراتی که در آن اظهار داشت پوتین احتمالاً سزاوار "احترام" بیشتری است و اوکراین هرگز کریمه را پس نخواهد گرفت، مجبور به استعفا شد. که در سال 2014 به روسیه ملحق شد.

مایکل وولفسون، مورخ نظامی آلمانی، گفت که آلمان با اتکای بیش از حد به روسیه، امنیت خود را تضعیف کرده است.

او در ستون نظری در بیلد نوشت: «کشور ما خود را در وابستگی وجودی به پوتین قرار داده است. "اگر به کسی وابسته هستید و نمی توانید به هیچ وجه از خود دفاع کنید، باید تسلیم شوید."

خبرنگار ویژه کیرشبام از برلین و نویسنده کارمند تایمز کینگ از واشنگتن گزارش داد. مونیک الفیزی، خبرنگار ویژه در پاریس و تریسی ویلکینسون، نویسنده کارکنان در واشنگتن در این گزارش مشارکت داشتند.