در پاریس کامالا هریس به دنیا معرفی می شود
هنگامی که معاون رئیس جمهور کامالا هریس این هفته از یک قبرستان نظامی ایالات متحده در خارج از پاریس بازدید کرد، بر سر قبر زنی از اوکلند که در طول جنگ جهانی اول به عنوان اپراتور سوئیچ خدمت می کرد توقف کرد.
مدیریت هریس گفت که چنین زنانی که به "سلام دختران" معروف هستند، می توانند روی خطوط تلفن کار کنند. نظر او باعث شد هریس یک نظر سریع بدهد.
اولین زن معاون رئیس جمهور در تاریخ ایالات متحده گفت: این یکی از معدود مشاغلی بود که زنان می توانستند داشته باشند. چون ممکن است جراح هم باشند.»
سفر هریس به فرانسه به او این فرصت را داد تا خود را در صحنه جهانی نشان دهد - با برجسته کردن جایگاه خود به عنوان اولین زن و اولین زن رنگین پوست که در چنین موقعیت بالایی در ایالات متحده خدمت می کند - پس از گذراندن 10 ماه روی کووید- 19 همه‌گیری و بحران‌های دیگری که به شهرت او در خانه آسیب رسانده است.
معاون رئیس جمهور در حالی که خود را به قدیمی ترین متحد آمریکا معرفی می کند، شخصاً این کار را انجام می دهد.
او از آزمایشگاهی در پاریس بازدید کرد که دانشمند هندی الاصل او در حال انجام تحقیقات پزشکی بود و به عنوان بخشی از مراسم بزرگداشت روز کهنه سربازان، به مزار همکارش رفت که موانع را در اوکلند، زادگاه هریس شکست. سخنرانی اصلی او در مجمع صلح پاریس در روز پنجشنبه شامل ارجاعاتی به مادرش، همراه با موضوعات بزرگتر پیرامون نابرابری فزاینده در جهان بود.
هریس در سخنرانی 13 دقیقه ای خود گفت: «مادرم و کارش قدرت این سؤال کوتاه و بسیار مهم را به من آموخت. «سوال این است که چرا تاریخ پر از رهبران است - رهبرانی در علم، سیاست و تجارت، هنر و آموزش - رهبرانی که از پذیرش وضعیت موجود امتناع می ورزند، که چرا می پرسند، چه کسانی دست به اقدام زدند.
هریس گفت مسائلی مانند ویروس ها، نابرابری اقتصادی، حملات سایبری و تغییرات آب و هوایی به مرزها احترام نمی گذارند و تنها از طریق همکاری بین کشورها قابل حل است.
دو سفر قبلی هریس به خارج از کشور به عنوان معاون رئیس جمهور - به آمریکای لاتین و آسیا - با محدودیت های COVID-19 محدود شد و تحت الشعاع بحث و جدل قرار گرفت، از جمله اظهارات او در مورد مرز ایالات متحده و مکزیک و خروج آشفته دولت از افغانستان. مشاوران هریس امیدوارند که سفر پنج روزه به فرانسه شهرت آن را در امور خارجی بازگرداند.
اگرچه سفر هریس توجه رئیس جمهور را به خود جلب نکرد، اما در میان فرانسوی ها که باراک اوباما را حتی قبل از اینکه به عنوان اولین رئیس جمهور سیاه پوست آمریکا در سال 2008 به عنوان سناتور به این کشور سفر کند، تجلیل می کردند، مورد توجه قرار گرفت.
هریس پس از دیدار با امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه در چهارشنبه شب، در حساب‌های خبری منتشر شد و روز پنجشنبه در حالی که در جشن ملی روز آتش‌بس در زیر طاق پیروزی با مکرون صحبت دوستانه کرد، به طور زنده از تلویزیون پخش شد.
الکسیس بیسون، روزنامه نگار فرانسوی مقیم نیویورک که زندگی نامه هریس را می نویسد، گفت که در فرانسه، افرادی که سیاست را دنبال می کنند و همچنین فعالانی که از کشور می خواهند که بازتر به رقابت باشد، حرفه هریس را دنبال کرده اند.
بیسون گفت: "ناگهان شما این شخصیت سیاسی مانند کامالا هریس را دارید که از ناکجاآباد برای فرانسوی ها می آید... او یک پیرمرد سفیدپوست نیست."
وی افزود: «این نشان دهنده آمریکای جدیدی است که صراحتاً، فرانسوی ها آن را به آمریکای ترامپ ترجیح می دهند.
علاوه بر بیوگرافی بویزون، حداقل یک مستند فرانسوی درباره هریس در حال کار است.
معاون رئیس جمهور با فرانسه و زبان فرانسه روابط شخصی دارد. او سال های نوجوانی خود را در کبک کانادا گذراند که شامل یک مدرسه فرانسوی زبان بود. اگرچه او کمی فرانسوی صحبت می کند، اما در حضورهای عمومی خود در اینجا به انگلیسی پایبند است.
او در طول بازدید خود از انستیتو پاستور در روز سه‌شنبه، اغلب درباره مادرش، یک محقق سرطان که دهه‌ها پیش در آنجا کار می‌کرد، صحبت کرد. حداقل یکی از محققینی که هریس با آنها ملاقات کرده بود، به دنبال اسناد قدیمی مادرش بود و آنها را به خاطر بینش اولیه آنها تحسین کرد.
"پیشرفت هایی که [my mother] هریس گفت که مسئول دهه 80 بود، اساس یک کار بسیار عالی بود.
بخشی از علاقه به هریس نیز از لحظه ای در اروپا ناشی می شود - زمانی که لیبرال ها با پوپولیسم دست راستی مبارزه می کنند و روابط کشورهای خود را با نژاد و نژادپرستی بازنگری می کنند.
ربکا آمسلم، که یک شرکت رسانه ای فمینیستی در پاریس را اداره می کند، در مورد تغییر لحن گفت: "زبان نژادپرستانه عادی شده است و مردم آن را با صدای بلند می گویند."
زمانی که آمریکایی‌ها در اعتراض به ترور جورج فلوید توسط پلیس در سال گذشته اعتراض کردند، فرانسوی‌ها با یک جنبش توده‌ای همراه با آدام ترائوره، مرد سیاهپوستی جوانی که در بازداشت پلیس در حومه پاریس جان باخت، دنبال کردند.
جمعیت فرانسه 4 تا 5 درصد سیاه‌پوستان تخمین زده می‌شود، اما این کشور از حفظ آمار رسمی نژادی خودداری می‌کند - یکی از بسیاری از شیوه‌هایی که نشان می‌دهد تفاوت در نحوه نمایش و ساخت نژاد در اینجا در مقایسه با سنت فرانسوی ایالات متحده که در دیدگاه‌های روشنگری متولد شده است. مفهوم شهروندی به عنوان مستثنی از هویت های دیگر.
فرانسوی‌ها در یکی دیگر از نشانه‌های خویشاوندی با سیاه‌پوستان آمریکایی، ژوزفین بیکر را ماه آینده در پانتئون، بنای یادبود قرن هجدهم در مرکز پاریس، دفن خواهند کرد. بیکر، هنرمند آمریکایی تبار که در دهه 1930 به فرانسه نقل مکان کرد و در سال 1975 درگذشت، در مقاومت فرانسه در طول جنگ جهانی دوم و بعداً در جنبش حقوق مدنی در ایالات متحده آمریکا فعال بود.
یکی از گروهی از هنرمندان و روشنفکرانی که در قرن بیستم برای پناه بردن از نژادپرستی به فرانسه آمدند، بیکر اولین زن سیاهپوستی خواهد بود که در پانتئون دفن شده است، افتخاری که به حدود 80 نفر از جمله تنها پنج زن دیگر اهدا می شود. او اکنون در موناکو به خاک سپرده شده است.
کریستین تاوبیرا، اولین زن سیاهپوست وزیر دادگستری فرانسه، گفت که این رویداد مایه غرور بسیاری از مردم فرانسه خواهد بود، اگرچه مردم تمایل دارند از نژاد و تاریخچه تجارت برده در کشور ناراحت باشند.
او گفت: «تا زمانی که با مسئله رنگ مواجه نشوند، به آن فکر نمی کنند.
به همین دلیل است که توبیرا نمادگرایی دیدار هریس را قابل توجه می داند.
او گفت: «این برای سفیدپوستانی که تعصباتی دارند بسیار مهم است. "برای آنها بسیار مهم است که ببینند - دیدن چنین خانمی با این سطح مسئولیت بالا."
[ad_2]