آنچه اجلاس آب و هوا سازمان ملل به دست آورد - و نه

رهبران جهانی می توانند به نشانه هایی از پیشرفت واقعی در توافقنامه آب و هوایی روز شنبه اشاره کنند. اما زمین همچنان به سمت سطح خطرناکی از گرم شدن پیش می رود.

هدف از این گفتگوها اعلام تعهدات بلندپروازانه کشورها برای کاهش انتشار کربن بود که از گرم شدن جهان به میزان بیش از 1.5 درجه سانتیگراد (2.7 درجه فارنهایت) بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن جلوگیری می کرد.

این اتفاق نیفتاد. علیرغم برخی وعده‌های جدید و وعده‌های قدیمی که دوباره به‌عنوان جدید بسته‌بندی شده‌اند، تجزیه و تحلیل گروه مستقل Climate Action Tracker نشان می‌دهد که با همه وعده‌های کوتاه‌مدت در کنار هم، جهان احتمالاً ۲.۴ درجه سانتی‌گراد (۴.۳ درجه فارنهایت) گرم می‌شود. قرن.

این بهتر از حالتی است که جهان قبل از توافق پاریس شش سال پیش بود، زمانی که دانشمندان نزدیک به 4 درجه سانتیگراد (7.2 درجه فارنهایت) را برای گرم شدن پیش بینی کردند. اما عواقب آن همچنان فاجعه بار خواهد بود و منجر به آتش سوزی و سیل مرگبار در جنگل ها، قحطی و انقراض گونه های بیشتری خواهد شد.

در اینجا نگاهی است به آنچه که مذاکره کنندگان به دست آورده اند - و آنچه حل نشده باقی مانده است.

معاملات جانبی رویداد اصلی این بار بود

اجلاس امسال غیرعادی بود. معمولاً رویداد اصلی توافق نهایی است که به طرز دردناکی طی دو هفته مذاکرات روزانه بین نمایندگانی از نزدیک به 200 کشور شکل گرفت. این بار بیشتر اقدامات در حاشیه انجام شد:

• نزدیک به 100 کشور به تعهد جهانی برای محدود کردن انتشار گاز متان ملحق شده اند که گاز سیاره را گرم می کند، آلاینده قوی تر از دی اکسید کربن. علاوه بر این، آنها پیمانی برای جلوگیری از جنگل زدایی بیشتر تا سال 2030 امضا کردند.
  
• ائتلافی از کشورها، شهرها و خودروسازان، از جمله فورد، جنرال موتورز، ولوو و مرسدس بنز، متعهد شده‌اند که خودروهای جدید سوخت فسیلی را تا سال‌های 2040 و 2035 در "بازارهای پیشرو" حذف کنند.
  
• بیش از 40 کشور متعهد شده اند تا سال 2030 زغال سنگ را به تدریج حذف کنند و ساخت نیروگاه های زغال سنگ را متوقف کنند و به حذف بزرگترین منبع گازهای گرمایش جهانی کمک کنند.
  
• در آزمایشی که آیا کشورهای صنعتی می توانند به کشورهای در حال توسعه کمک کنند تا به سمت منابع انرژی پاک تر حرکت کنند یا خیر، آفریقای جنوبی با ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه، آلمان و اتحادیه اروپا برای دریافت 8.5 میلیارد دلار در پنج سال آینده به توافق رسیده است. سال برای تغییر از زغال سنگ.
  
• ایالات متحده، دانمارک و سایر کشورها موافقت کرده‌اند که تا سال 2050 برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از صنعت کشتیرانی و ایجاد حداقل شش مسیر دریایی بدون آلایندگی تلاش کنند. اگر این تغییرات اعمال شود، برای مثال، دولت‌ها می‌توانند فقط کشتی‌های بدون آلایندگی را ملزم کنند که از شانگهای به لس آنجلس سفر کنند.
  

کارشناسان محیط زیست گفتند که دلایلی وجود دارد که باید نسبت به بسیاری از این توافقات تردید داشت. برزیل و اندونزی، کشورهایی که جنگل های خود را نابود می کنند، به وعده جنگل زدایی پیوسته اند. و برخی از بزرگترین کشورهای زغال‌سوز جهان، از جمله چین، استرالیا و هند، قولی مبنی بر حذف تدریجی سوخت‌های فسیلی امضا نکرده‌اند.

سارا لادیسلو، مدیر عامل مؤسسه کوه راکی، یک سازمان مستقل تحقیقاتی انرژی پاک مستقر در کلرادو، گفت: اما سطح معاملات در این نشست "نشانه بزرگی از موفقیت" است. او گفت که بیش از هر زمان دیگری کشورها، صنعت، سرمایه گذاران و نیکوکاران با یکدیگر همکاری می کنند تا به معاملات جانبی برسند که می تواند تأثیر زیادی داشته باشد، و افزود که کنفرانس نباید صرفاً بر این اساس قضاوت شود که آیا "چیزی بسیار بزرگ و جدید" روند مذاکرات رسمی است. .

بعد چه اتفاقی می افتد؟

این نشست الهام بخش موجی از وعده های آب و هوایی جدید از سوی دولت ها و صنعت شد. اما در هفته‌ها و ماه‌های آینده، مقامات دولتی و محققان به دقت نظارت خواهند کرد که آیا آنها به اقدامی ملموس منجر می‌شوند یا خیر.

حساب هزینه بایدن با آینده نامعلومی روبرو است. شکایت جدید دیوان عالی که توسط ویرجینیای غربی و سایر ایالت های زغال سنگ تنظیم شده است، می تواند آژانس حفاظت از محیط زیست را از تنظیم آلودگی کربن از نیروگاه ها جلوگیری کند. و اگر دموکرات‌ها اکثریت کنگره را در انتخابات میان‌دوره‌ای از دست بدهند، احتمالاً بایدن راه خود را برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در آینده پیدا کند که توسط جمهوری‌خواهان مسدود شده است.

گزارش Climate Action Tracker نشان داد که از بین تمام وعده‌هایی که کشورها برای دستیابی به انتشار گازهای گلخانه‌ای صفر داده‌اند، تنها چهار دولت - بریتانیا، کاستاریکا، شیلی و اتحادیه اروپا - برنامه‌های دقیقی برای دستیابی به این هدف دارند.

علاوه بر این، بسیاری از چالش‌های کلیدی ارائه‌شده در ابتدای اجلاس سران حل‌نشده باقی مانده‌اند، از جمله اینکه آیا کشورهای ثروتمند ۱۰۰ میلیارد دلار در سال را که قبلاً وعده داده‌اند تا سال ۲۰۲۰ به کشورهای در حال توسعه برای کمک به آنها برای تغییر به منابع انرژی پاک‌تر ارائه خواهند کرد.

مذاکرات احتمالاً در مجمع جهانی اقتصاد آینده در داووس، سوئیس، در ژانویه و همچنین در نشست بعدی وزرای انرژی از سراسر جهان در پیتسبورگ در اواخر سال 2022 ادامه خواهد یافت.

ما همه این وعده ها را داریم. ما همه این وعده ها را داریم، "لادیسلاو گفت. اما اکنون خواهیم دید که کشورها آماده انجام چه کاری هستند.

فراتر از محدوده، چه اتفاقی بین ایالات متحده و چین افتاد؟

تردیدها مبنی بر اینکه ایالات متحده و چین، بزرگترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه ای جهان، آماده همکاری در زمینه آب و هوا هستند، از همان ابتدا بر سر این اجلاس وجود داشت. غیبت شی جین پینگ، رئیس جمهور چین، رئیس جمهور بایدن را به انتقاد علنی از وی به خاطر غیبت در اجلاس سران رساند، توبیخی که باعث شد سخنگوی وزارت خارجه چین، ایالات متحده را متهم کند که به جای یک سیاست خاص آب و هوایی، تنها «کلمات توخالی» ارائه می دهد.

علیرغم این لفاظی ها، مقامات آمریکایی و چینی ماه ها است که با یکدیگر همکاری می کنند. طرف‌ها روز چهارشنبه بیانیه‌ای منتشر کردند و متعهد شدند که اختلافات خود را کنار بگذارند و "جاه طلبی را در دهه 2020 تقویت کنند" برای مقابله با تغییرات آب و هوایی.

پروفسور کلی سیمز گالاگر گفت که این توافق تا حد زیادی بازتاب وعده‌های قبلی بود، اما این واقعیت که نمایندگان دو کشور که مجموعاً حدود 40 درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی را تولید می‌کنند، می‌توانند حتی با یک هدف مبهم موافقت کنند، «اعتمادسازی» بود. در انرژی و محیط زیست. سیاست در مدرسه فلچر در دانشگاه تافتس.

گالاگر گفت: «همه ما در این محیط واقعاً بیش از حد سیاسی هستیم، و این واقعیت که با هم جمع شده‌اند نشان می‌دهد که آنها تلاش می‌کنند تا شتابی را به مذاکرات بیاورند.»

آنچه که ایالات متحده روی میز گذاشت

بایدن در این اجلاس گفت: «آمریکا ظهور کرده است. وی از کشورهای دیگر خواست تا اهداف اقلیمی خود را افزایش دهند و گفت: ما فقط یک دریچه کوتاه برای افزایش جاه‌طلبی‌هایمان در پیش داریم.

اما در چند لحظه کلیدی، ایالات متحده به طور محسوسی غایب بود.

کاخ سفید به وعده حذف تدریجی زغال سنگ در دهه های آینده عمل نکرد، اگرچه کاهش زغال سنگ به عنوان منبع انرژی در آمریکا به طور قابل توجهی سرعت گرفته است. همچنین ایالات متحده با پیوستن به چین و ژاپن برای حفظ حمایت از معامله‌ای که اگر هر سه یکی از بزرگ‌ترین بازارهای خودرو در جهان بودند، تأثیر بیشتری داشته باشد، توافقنامه‌ای برای حذف تدریجی خودروهای گازی و دیزلی امضا نکرده است.

کارشناسان می گویند تصمیم به امتناع از این وعده ها گویای سیاست داخلی آمریکا و تأثیر صنایع زغال سنگ، نفت و گاز است. همچنین ممکن است مذاکره‌کنندگان آمریکایی در مخالفت با سناتور جو مانچین سوم، دموکرات میانه‌رو از ایالت زغال‌سنگ ویرجینیای غربی که رئیس‌جمهور در صورت تصویب بزرگترین سیاست‌های اقلیمی‌اش به حمایت نیاز دارد، تمایلی نداشته باشند. لایحه هزینه های دموکرات ها علیرغم اقدامات ساده شده، با نبرد سختی در کنگره مواجه است.

فعالان اقلیم جوانان استدلال های خود را در خیابان ها مطرح می کنند

هزاران نفر از فعالان آب و هوا به گلاسکو سفر کردند تا از ایالت ها بخواهند در مبارزه با تغییرات آب و هوایی سریعتر عمل کنند. بسیاری از آنها معترضان جوان بودند، از جمله گرتا تونبرگ از سوئد و ونسا ناکاته، یک فعال از اوگاندا، که با ترغیب علنی رهبران جهان به اقدام نکردن و نادیده گرفتن خواسته های کشورهای در حال توسعه، به رسمیت شناخته شدند.

شرکت‌کنندگان در اجلاس گفتند که پروتکل‌های کووید-19، مواجهه حضوری با رهبران بین‌المللی را برای معترضان در سال جاری سخت‌تر کرد. اما خارج از مذاکرات رسمی، رویدادهای جانبی، میزگردها و راهپیمایی‌هایی برگزار شد که به فعالان عرصه برای ابراز نارضایتی خود ارائه شد.

آنها ممکن است بر لحن تولید تأثیر گذاشته باشند. ادعاهای ستایش آمیزی مبنی بر پیشرفت وجود داشته است، اما اغلب با اذعان به اینکه ریاضی جمع آوری نمی شود و کاهش بیشتری برای تحت کنترل نگه داشتن گرمایش جهانی باید انجام شود، کاهش یافته است.

جان اف. کری، فرستاده بایدن در امور تغییرات آب و هوایی، در یک کنفرانس خبری در اوایل این ماه گفت: «اجازه دهید تا آنجا که می توانم تاکید کنم: کار تمام نشده است. اما اگر از آن پیروی کنیم، امکان پذیر است.»